Tyle lat minęło, tyle dorzynania watah, a dla Żakowskiego Sikorski pozostaje tylko wstrętnym pisowcem

Kim dla obozu lewicy - w tym tej medialnej - są wszyscy ci, którzy dla kariery czy też w poszukiwaniu akceptacji salonów przechodzą z obozu propolskiego na stronę sorosową? Jak długo będą im użyczali łamów? Pozwalali się pysznić? Mądrzyć?

Ciekawą odpowiedź przynosi wybuch emocji na jaki pozwolił sobie Jacek Żakowski w gazecie Michnika.

Nawiązując do użytego przez Sikorskiego porównania iż porozumienie PiS-Lewica wokół Krajowego Planu Odbudowy to „pakt Ribbentrop - Mołotow”, publicysta „Polityki” wytoczył ciężkie działa:

Mołotow - wiadomo - lewica. A Ribbentrop to kto? Kaczyński, w którego rządzie Sikorski jako minister obrony zaczął pisowskie porządki, czy Morawiecki - doradca Tuska, u którego Sikorski był szefem MSZ? Nie mówcie, że to inny Kaczyński i Morawiecki. Przed 2005 rokiem Kaczyński otwarcie mówił, że zrobi to, co zrobił. (…) Zatem Sikorski, kolega „Ribbentropa”, pomógł mu zdobyć władzę, a teraz miota obelgi na tych, których razem zwalczali.

Zostawmy na boku nieprawdziwą tezę, że Sikorski w czymkolwiek pomógł. On zawsze dużo więcej brał niż dawał.

Mimo kilku dodanych potem ciepłych słów o Sikorskim (dobre podobno wykształcenie, obycie w świecie) słowa Żakowskiego warto zapamiętać. Pokazują one, że dla salonu michnikowego wszyscy ci sojusznicy są tylko używanymi narzędziami. Na szacunek i podmiotowość zasługują tylko tak długo, jak pozostają posłuszni. Wystarczy krok w bok, najmniejsza oznaka nieposłuszeństwa, a przeszłość zostanie im wypomniana.

Tyle lat minęło, tyle zasług, tyle dorzynania watah, a dla Żakowskiego Sikorski pozostaje tylko wstrętnym pisowcem.

Bolesna recenzja.