Czarne chmury nad „kastą” sędziowską i wielkie jej rozczarowanie nie może dziwić. Sędziowie, których część lewicowych polityków nosiła na rękach, czują się dziś „oszukani”, a w kuluarach słychać szepty o „zdradzie”. Szczerze się dziwię waszemu rozczarowaniu panie i panowie z „Iustitii” i „Themis”.

CZYTAJ RÓWNIEŻ:TYLKO U NAS. Wolta ws. Tulei i Lempart? Lewica nie naciskała na rząd odnośnie Strajku Kobiet i „kasty” w trakcie negocjacji

Sędziowie Tuleya, Juszczyszyn, Żurek i inni zostali potraktowani przez Lewicę dokładnie tak jak na to zasługują. Przedmiotowo i na zimno. Czy kogoś to dziwi? Panowie i panie w togach, zostaliście potraktowani, jak przedmioty polityczne, które w codziennej taktyce sejmowej można przesuwać dowolnie. Na tym polega ta gra. Nie wiedzieliście? Sami weszliście do tej rozgrywki, gdy kilka lat temu, dla korporacyjnej bezkarności i przywilejów, zamieniliście się w polityków.

Tak, bywało, że byliście potrzebni. Choćby wtedy, gdy taśmowo uniewinniani byli aktywiści lub uliczni zadymiarze „Strajku Kobiet”. Przydaliście się też, gdy na wasze pikiety i demonstracje tłumnie przychodzili politycy Lewicy i nie tylko. Ogrzewali się wtedy w medialnym słoneczku waszej wojenki, w której zatraciliście coś absolutnie najcenniejszego: podmiotowość i niezależność polityczną.

Dziś zaczynacie nużyć już swoich politycznych sojuszników. Na demonstracje przychodzi coraz mniej gapiów, a na stole leżą naprawdę poważne projekty, które interesują wszystkich, a nie tylko fanatycznych „wyznawców” Tulei, czy Juszczyszyna. Coraz więcej polityków opozycji uważa, że stajecie się nieznośnym balastem, który nie poprawia im sondaży. Dlatego wybrali zdrowy rozsądek i kompromis oraz oczywiste polityczne korzyści.

Czy to co czytacie jest cyniczne? Tak, gdyż walka polityczna i świat polityki jest cyniczny. Dopiero teraz się o tym przekonaliście? Przecież od lat jesteście w tej grze. Dziś już wiecie, że występujecie w niej nie jako rozgrywający, ale jako pionki, które można przesuwać lub klocki, które zawsze można wrzucić do wygodnego pudła za szafą lub w dziecięcym pokoju.

Byli wśród was tacy, którzy przed tą sytuacją ostrzegali. Wyrzuciliście ich z „Iustitii”, część z nich sama odeszła. To oni przestrzegali was przed skrajnym upolitycznieniem, przed tą przedmiotowością, która was dzisiaj pali jak wstyd. Nie chcieliście słuchać i brnęliście dalej. Dziś pewnie też przydałaby się jakaś refleksja. Z waszej strony na nią nie liczę, ale może kiedyś powróci? Na pocieszenie powiem, że znów pewnie będziecie potrzebni. Za tydzień, miesiąc lub za rok. Tylko, że wtedy przyjdą do was nie jak do sędziów, podmiotów, ludzi godnych szacunku. Tym razem będzie szybciej i bardziej brutalnie. Przecież będzie już po tym co stało się wczoraj w Sejmie i zapewne powtórzy się w Senacie. Będziecie bardziej zahartowani, jak na prawdziwych „koalicjantów” przystało. Zawsze też możecie jednak liczyć na przyjaciół w Brukseli. Ci są nieco bardziej taktowni, ale chyba nie macie złudzeń, że chodzi im o coś innego? Prawda?