Krakowski poseł Maciej Gdula zarzucił Sienkiewiczowi i jego „W pustyni i w puszczy” „zatruwanie dzieci przez rasizm, kolonializm i patriarchat”. Samemu sobie coraz częściej stawiam pytanie, czy i kiedy nastąpi chwila, w której zacznie się palenie nieprawomyślnych książek.

Od ponad wieku spór o Henryka Sienkiewicza jest jednym z istotnych tropów polskiej kultury. Dość przypomnieć przenikliwą krytykę Sienkiewiczowskiego modelu polskości zdefiniowanego przez Brzozowskiego jako polskie „zdziecinnienie”. Albo sławną tyradę Gombrowicza podważającego literacką wartość Sienkiewiczowskiej „nieznośnej opery”, w której nawet największe namiętności i konflikty, jakimi żywi się literatura, zostają spłaszczone do wymiaru opowiastek dla pensjonarek.

Muszę przyznać, że nigdy nie podzielałem radykalizmu…