Nie raz w swoim życiu ponosił konsekwencje stawania w obronie krzywdzonych - napisał w poniedziałek o zmarłym Janie Lityńskim premier Mateusz Morawiecki. Przypomniał, że Lityński „od 1968 roku odgrywał znaczącą rolę w walce o obywatelskie prawa Polaków”.

CZYTAJ TAKŻE:

-Nie żyje Jan Lityński - były działacz opozycji w czasach PRL, poseł i doradca prezydenta Bronisława Komorowskiego. Miał 75 lat

-Politycy i dziennikarze żegnają Jana Lityńskiego. „”Jeden z tych wielkich”; „Wspaniały, ciepły człowiek”; „Nigdy nie kalkulował”

Utonął próbując ratować psa

O śmierci Jana Lityńskiego poinformował w niedzielę wieczorem dziennikarz, działacz opozycyjny w okresie PRL Eugeniusz Smolar. Lityński utonął w Narwi w okolicach Pułtuska, próbując ratować psa.

Ze smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci Jana Lityńskiego. Nie raz w swoim życiu ponosił konsekwencje stawania w obronie krzywdzonych. Wczoraj zginął, próbując uratować swojego psa

— napisał na Facebooku premier.

Przypomniał, że Lityński „od 1968 roku odgrywał znaczącą rolę w walce o obywatelskie prawa Polaków”.

Jako działacz KOR niósł pomoc represjonowanym i ich rodzinom, wspierał niezależny ruch związkowy. Aktywnie uczestniczył w życiu publicznym w latach karnawału Solidarności, a pierwsze lata po wprowadzeniu stanu wojennego spędził głównie w więzieniach oraz ukrywając się w podziemiu. W czasach PRL-u pisywał często. Solidarność Walcząca przedrukowywała niektóre jego artykuły

— głosi wpis Morawieckiego.

Bliskim Lityńskiego złożył szczere wyrazy współczucia.

Rzecznik Komendy Głównej Policji inspektor Mariusz Ciarka powiedział PAP, że Jan Lityński spacerując w Pułtusku wałem przeciwpowodziowym wszedł do Narwi, chcąc wyciągnąć z niej psa, pod którym załamał się lód.

Według relacji żony, która była świadkiem zdarzenia, mężczyzna utonął

— podał policjant. Policjanci z Pułtuska nadal prowadzą poszukiwania ciała.

Bogata historia opozycjonisty z czasów PRL

Jan Lityński urodził się w 1946 r. Był organizatorem i uczestnikiem studenckich wystąpień w marcu 1968 r., za co został skazany na 2,5 roku więzienia. Pracował jako robotnik, następnie programista komputerowy.

W 1976 r. współzałożyciel „Biuletynu Informacyjnego”, pierwszego pisma ukazującego się poza cenzurą. Wielokrotnie aresztowany. W 1977 r. współredaktor „Robotnika”, niezależnego pisma na rzecz zakładania wolnych związków zawodowych. Członek KSS „KOR”, współpracownik Biura Interwencyjnego KSS „KOR” i „Krytyki” (członek redakcji).

W 1980 r. doradca władz NSZZ „Solidarność”. Autor uchwalonego przez I Zjazd „Solidarności” Posłania do Ludzi Pracy Europy Wschodniej. W 1981 r. w stanie wojennym internowany, a następnie aresztowany. Po ucieczce z przepustki z więzienia od 1984 r. w solidarnościowym podziemiu, członek Regionalnego Komitetu Wykonawczego NSZZ „S”, Region Mazowsze. W 1989 r. uczestnik obrad Okrągłego Stołu. Wybrany do Sejmu RP w 1989 z woj. wałbrzyskiego.

W latach 1989-2001 poseł na Sejm, m.in. przewodniczący Komisji Polityki Społecznej i Komisji Służb Specjalnych. Od 1990 r. w ROAD, następnie w UD i UW (wiceprzewodniczący). W latach 2008-2010 doradca PLL LOT do spraw społecznych, mediator sporów.

Odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą.

mm/PAP