Ludzie dokonują dziś apostazji, często nie mając świadomości religijnych skutków, jakie pociąga za sobą taka decyzja. Grzegorz Górny porusza kwestię głośnego tematu apostazji. Zauważa: Niedawno na popularnym profilu na Facebooku „Kobiety Lewicy” pojawił się znamienny wpis: „Obrzydliwy skandal w jednej z łódzkich parafii!!! Ksiądz nie pozwolił zostać chrzestną naszej koleżance tylko dlatego, że dokonała dwa miesiące temu apostazji!!!!!!!!!!”. Powyższy wpis zdradza niezrozumienie tego, czym jest akt apostazji i jakie konsekwencje pociąga za sobą.

Górny informuje na łamach tygodnika „Sieci”, z czym wiąże się apostazja:

Oznacza dobrowolne, świadome i całkowite odstępstwo ochrzczonego od wiary. Taki akt od początku istnienia chrześcijaństwa był uważany za najcięższe przestępstwo kościelne i za grzech śmiertelny. Oznaczał zerwanie łączności z Kościołem i automatycznie pociągał za sobą ekskomunikę. Można więc powiedzieć, że apostazja to ekskomunika […] na własne życzenie. Ten, kto decyduje się na taki krok, musi wiedzieć, że od tej pory nie może przystępować do sakramentów, być rodzicem chrzestnym lub świadkiem na ślubie kościelnym, mieć katolickiego pochówku etc. Podkreśla też: Niektóre z osób dokonujących apostazji mówią, że chcą przez to unieważnić akt swojego chrztu. Zgodnie z doktryną katolicką jest to jednak niemożliwe, ponieważ duchowe znamię tego sakramentu pozostaje nieusuwalne. Tak więc katolik, nawet gdy porzuca wiarę i publicznie jej się wyrzeka, nadal pozostaje osobą mającą status ochrzczonej.

Publicysta opisuje powody, dla których dokonuje się apostazji:

Obecnie powody odchodzenia od Kościoła mają głównie charakter polityczny lub ideologiczny. Ludzie w Polsce dokonują apostazji nie z przyczyn czysto religijnych, ale dlatego że nie podoba im się np. stosunek Kościoła do aborcji czy homoseksualizmu albo zjawisko pedofilii wśród księży […]. Paradoks polega na tym, że motywacje współczesnych apostatów mają charakter polityczny lub ideologiczny, ale konsekwencje dokonanych przez nich wyborów mają już wymiar duchowy oraz wpływ na życie wieczne. Wskazuje też, że w Polsce apostazja była zawsze zjawiskiem marginalnym. W 2005 r. powstała strona internetowa apostazja.pl, jednak nigdy nie cieszyła się popularnością. W latach 2006–2010 dokonano w naszym kraju oficjalnie 1516 aktów apostazji. Była to liczba tak mała, że Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego zaprzestał później gromadzenia danych na ten temat.

Zaznacza, że zwiększone zainteresowanie tematem zaczęło się w październiku, po ogłoszeniu przez Trybunał Konstytucyjny wyroku uznającego aborcję eugeniczną za niezgodną z Konstytucją RP:

Cztery dni później na Facebooku powstała grupa Apostazja 2020. Wkrótce potem organizacja Dziewuchy Dziewuchom ogłosiła akcję „Apostazja Challenge 2020” […]. Pod wpływem ubiegłorocznych wydarzeń Instytut Statystyki Kościoła Katolickiego zmienił zdanie i ponownie postanowił się zająć apostazjami w Polsce. Chociaż zjawisko nie przybrało tak masowego charakteru, jak przedstawiają to aktywiści lewicy, to jednak tego typu przypadków jest więcej niż w przeszłości. Według dyrektora ISKK ks. dr. Wojciecha Sadłonia głównym zadaniem jego placówki powinno być zbadanie kwestii motywacji, którymi kierują się osoby porzucające katolicyzm.

W podsumowaniu autor stwierdza:

Oprócz głośnego odstępstwa istnieje także cicha apostazja, polegająca na powolnym obojętnieniu na sprawy wiary i stopniowym dystansowaniu się od Kościoła, jednak bez gromkich deklaracji i coming outów. To ona jednak wydaje się dziś większym zagrożeniem dla katolicyzmu w Polsce niż nagłaśniane przez media kampanie.

Więcej w najnowszym numerze „Sieci”, w sprzedaży od 8 lutego br., także w formie e-wydania na http://www.wsieciprawdy.pl/e-wydanie.html.

Zapraszamy też do subskrypcji tygodnika w Sieci Przyjaciół – www.siecprzyjaciol.pl i oglądania ciekawych audycji telewizji internetowej www.wPolsce.pl.