Siedziba w kurialnej kamienicy i przymiotnik „katolicki” w podtytule to od wielu lat jedynie symboliczne nawiązanie do źródeł „Tygodnika Powszechnego”. Katolickość pisma jest dziś jedynie pustym pojęciem, a poglądy wyrażane przez redakcję zdecydowanie bliższe są Strajkowi Kobiet i „Margot” niż Marszom dla Życia i nauczaniu św. Jana Pawła II. Skąd więc to zdziwienie decyzją krakowskiej kurii? Marzena Nykiel komentuje na łamach nowego wydania „Sieci” sprawę wypowiedzenia umowy najmu lokalu „Tygodnikowi Powszechnemu” przez krakowską kurię.

Wielu pyta, dlaczego tak późno? Bo od lat trudna do zniesienia była sytuacja, w której gazeta określająca się mianem „katolickiej” i korzystająca z gościnności krakowskiej kurii, bez umiaru atakuje Kościół, promuje obce mu ideologie, szerzy skrajnie szkodliwy dla wiary relatywizm i piętnuje własnego arcybiskupa.

Autorka zaznacza:

Choć wielu redaktorów „Tygodnika Powszechnego” nie utożsamia się z katolicką deklaracją swojego pisma, utrzymywano ów przymiotnik, by podpiąć własne treści pod wiarygodność marki i zatrzymać czytelnika.

Przytacza również argumenty umacniające tę opinię:

Trudno znaleźć jedną istotną sprawę, w której „Tygodnik Powszechny” stałby po stronie Kościoła i razem z nim bronił człowieka przed szkodliwymi zmianami cywilizacyjnymi […]. Można odnieść wrażenie, że w ostatnich latach główną linią redakcyjną jest propagowanie skrajnego relatywizmu, którego celem jest zmącenie nurtu nauczania Kościoła i otwarcie go na zdeprawowaną rzeczywistość […].

Nykiel podaje kilka przykładów:

W momencie gdy w Polsce rozgrywała się batalia o życie dzieci nienarodzonych, tygodnik stanął po stronie Strajku Kobiet. W listopadowym numerze na okładce pojawiła się Dorota Segda ze swoim proaborcyjnym przesłaniem […]. Od dawna trudno uchwycić katolicki przekaz w piśmie, które wciąż posługuje się tym przymiotnikiem. Zamiast ciekawości poznawczej i dociekliwości, przy zachowaniu jednoznaczności wiary, dominuje w nim skrajny relatywizm. Kościół w publikacjach „Tygodnika” nie jest przedstawiany jako wspólnota ludzi wiary dążąca do zbawienia na drodze Bożych przykazań i Chrystusowego nauczania. Przedstawiany jest raczej jako skostniała przestrzeń hierarchów, zamkniętych na postęp i potrzeby współczesnego człowieka.

Redaktor naczelna portalu wPolityce.pl przywołuje także słowa śp. ks. bp. Stanisława Stefanka:

[…] który w wywiadzie rzece „We wszystkim Chrystus” z 2015 r. niezwykle trafnie ocenił ideę tzw. Kościoła otwartego lansowaną przez autorów tygodnika i inne katolewicowe środowiska. „Kościół otwarty to jedno z największych kłamstw. To nie jest jakieś drobne przekłamanie. To próba skrótowego uderzenia w samą istotę Kościoła i rozbicia go od środka. To jest wyjęcie nośnego filaru, na którym jest zwornik trzymający całą strukturę Kościoła. Jest to wyjątkowo niebezpieczne środowisko – zadufane w sobie, zadowolone ze swojej aktywności społecznej i oczekujące poklasku”.

Autorka wskazuje, że:

[…] cyniczna gra PR-owa z wykorzystaniem szantażu emocjonalnego już ruszyła […]. „Dziś otrzymaliśmy wypowiedzenie umowy najmu naszego lokalu, należącego do Archidiecezji Krakowskiej” – ogłosiła [redakcja], prosząc o finansowe wsparcie. W ciągu 24 godzin wpłynęło ponad 100 tys. zł. Skoro więc czytelnicy „Tygodnika” tak mocno związani są z obecną linią programową i tak hojnie wspierają jego działalność, może czas na transparentność. Z takim mandatem czytelniczym redakcja nie musi już udawać katolickiego pisma. Niech oprócz zmiany siedziby pozbędzie się krępujących ją katolickich etykietek i zacznie nowe, prawdziwe życie wydawnicze. Tak będzie uczciwiej. Bo fałsz w tej tygodnikowej grze narasta od lat. I coraz bardziej gorszy.

Więcej w najnowszym numerze „Sieci”, w sprzedaży od 11 stycznia br., także w formie e-wydania na http://www.wsieciprawdy.pl/e-wydanie.html.

Zapraszamy też do subskrypcji tygodnika w Sieci Przyjaciół – www.siecprzyjaciol.pl  i oglądania ciekawych audycji telewizji wPolsce.pl.