W "GW" o opozycji: "Ma ewidentny problem z przywództwem, ma kilku liderów partyjnych, ale nie ma pełnokrwistych liderów"

Paweł Wroński narzeka w „Gazecie Wyborczej”, że opozycji brakuje liderów z prawdziwego zdarzenia. „Przywódcy opozycji ulicznej, jak Marta Lempart, od polityki gabinetowej się odcinają, zaś hasło ‘wypier…’ ma duży potencjał emocjonalny, ale niewielki polityczny” - stwierdza.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Lempart ujawnia plan walki z Polską: Presja na UE ze strony obywateli, żeby nie ważyła się odpuszczać polskiemu rządowi

Opozycja bez przywództwa

Dziennikarz „GW” przypomina, że na początku rządów Zjednoczonej Prawicy o przywództwo na opozycji walczyli Grzegorz Schetyna i Ryszard Petru. Dziś politycy ci pozostają zmarginalizowani. Ten drugi ogłosił nawet odejście z polityki.

W ostatnich czasach pojęcie “lider opozycji” nie ma w Polsce dobrych konotacji. Stanowisko lidera opozycji chciał stworzyć Jarosław Kaczyński po 2015 roku. O taką pozycję rywalizowali w przeszłości Ryszard Petru - przewodniczący Nowoczesnej, i Grzegorz Schetyna, przewodniczący PO, obaj nie są już nawet liderami swoich partii

— pisze Wroński.

A co z Martą Lempart kreowaną przez niektórych na nową liderkę? I tutaj sytuacja nie wygląda dobrze.

Opozycja ma ewidentny problem z przywództwem, ma kilku liderów partyjnych, ale nie ma pełnokrwistych liderów. Przywódcy opozycji ulicznej, jak Marta Lempart, od polityki gabinetowej się odcinają, zaś hasło “wypier…” ma duży potencjał emocjonalny, ale niewielki polityczny

— przekonuje dziennikarz „GW”.

Marazm Koalicji Obywatelskiej

Dalej czytamy, że w największej partii opozycyjnej wciąż wybrzmiewa tęsknota za Donaldem Tuskiem.

Koalicja Obywatelska - największe ugrupowanie opozycyjne - ciągle nie otrząsnęła się z tego, że nie przewodniczy jej Donald Tusk. Przez osiem lat członkowie partii działali tak, jakby przyświecała im myśl: mamy problem, ale sami nie spróbujemy go rozwiązać, bo za chwilę przyjdzie Donald Tusk, przemówi i problem będzie rozwiązany

— wskazuje.

Czytamy, że Borysowi Budce nie udało się zyskać sympatii wyborców, Rafał Trzaskowski pochłonięty jest natomiast sprawami Warszawy. Wroński wspomina jeszcze o Tomaszu Grodzkim - podobno orędzie marszałka Senatu zmieniło podejście części wyborców PiS do negocjacji ws. unijnego budżetu. Skąd to wiadomo? Tak mi pisze Wroński i to musi czytelnikowi wystarczyć.

Liderzy Koalicji Obywatelskiej nie formułują nowych propozycji, a generalnie komentują te, które przedstawia PiS albo politycy innych partii

— podkreśla.

PSL-owska propozycja senackiej inicjatywy ustawodawczej, która wpisywałaby członkostwo w Unii Europejskiej do konstytucji, jest w ostatnim czasie jedną z nielicznych ofensywnych propozycji, które mogą na ostrzu noża postawić sprawę: być na Zachodzie czy na Wschodzie Europy

— dodaje.

W tekście czytamy jeszcze o Szymonie Hołowni, który „stara się nieustannie być obecny i przedstawiać opinię na każdy temat” czy Adrianie Zandbergu, którego w mediach przyćmił ostatnio Włodzimierz Czarzasty.

Nadzieje związane z Gowinem

Na koniec Wroński przedstawia scenariusz, w którym liderem opozycji mógłby zostać… wicepremier Jarosław Gowin.

Być może lider opozycji jeszcze się nie narodził. Albo będzie nim Jarosław Gowin, który obecnie jest jednym z liderów Zjednoczonej Prawicy, ale ma “pakiet kontrolny” na możliwość politycznej zmiany – czyli doprowadzenia do utraty większości przez PiS

— pisze.

Pytanie tylko, czy pozycja lidera opozycji dałaby mu coś więcej niż pozostanie w ramach Zjednoczonej Prawicy, w której słabną Jarosław Kaczyński i Mateusz Morawiecki

— podsumowuje Wroński.

xyz/”Gazeta Wyborcza”