Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego o niezgodności przesłanki eugenicznej do aborcji z polską Konstytucją unaoczniło jak nigdy dotychczas ogrom kryzysu męskości. Znany z Sienkiewiczowskich powieści, a powszechnie obecny niegdyś w polskim społeczeństwie, etos mężczyzny jako ojca, obrońcy kobiet i dzieci powoli odchodzi w niebyt, kultywowany jedynie przez tych, którzy pielęgnują w sobie autentyczne przywiązanie do wartości.

Trzeba przyznać, że wspomniane orzeczenie TK zadziałało niczym papierek lakmusowy, odsłaniając prawdziwe oblicze nie tylko pewnych społecznych grup, ale i polityków. Wielu z nich szło do wyborów z hasłami obrony życia i rodziny, a teraz ich przywiązanie do tych wartości wcale nie wydaje się takie oczywiste. Faktem jest, że polityka – szczególnie współcześnie – jest trudną grą, często wymagającą trudnych decyzji. Polityka jednak polityką, ale mężczyzna powinien zachować się jak trzeba i stanąć w obronie tych najbardziej bezbronnych, którzy będąc w łonie matki nie są w stanie wyjść na ulice i wykrzyczeć: „Nie zabijaj mnie!”. Tylko wówczas można o nim powiedzieć, że jest prawdziwym mężem stanu.

To jednak, co można zaobserwować na całym spektrum polskiej sceny politycznej, to albo ataki na życie poczęte, albo uniki przed jego obroną. Całość stanowi dość żenujący spektakl i naprawdę trudno mi się dziwić, że – jak wynika z sondaży - coraz mniej osób deklaruje chęć udziału w wyborach. Politycy tracą bowiem coś, co mają najcenniejszego – wiarygodność.

I to moim zdaniem jest przyczyną, dla której w kilkumiesięcznej perspektywie spada poparcie w niemalże dla wszystkich ugrupowań politycznych.

W mojej ocenie główną przyczyną, dla której Prawo i Sprawiedliwość odnotowuje spadek jest brak spójności między tym, co obiecywano wyborcom, a tym, co okazuje się w praktyce. Partia, która do tej pory była twardym taranem na politycznych przeciwników teraz coraz bardziej zaczyna przypominać chorągiewkę na wietrze. Oby opamiętanie przyszło w porę…