Państwo polskie w jakimś sensie przegrywa. Dlaczego nie dziwi wskazywanie TK jako elementu aparatu władzy?

”Polska płonie od morza do Tatr” - jak śpiewał na początku XXI wieku Kazik Staszewski. Płonie, nie tylko na Facebooku, nie tylko na Twitterze. Wszyscy biorą udział w wojnie ideologicznej. Mało kto zwraca jednak uwagę na początek sporu.

Genezą jest przecież wyrok Trybunału Konstytucyjnego ws. tzw. aborcji eugenicznej. Ale to nie przed gmachem TK gromadzą się teraz protestujący. Tłum zbiera się przed kościołami, siedzibą PiS i Sejmem. Lud nie chce głowy Julii Przyłębskiej, tylko Jarosława Kaczyńskiego. Przekaz jest jednoznaczny: PiS chce zakazu aborcji, PiS skazuje kobiety na piekło, PiS cofa nas do średniowiecza. I to akurat nie powinno dziwić. W końcu dla opozycji et consortes Trybunał Konstytucyjny jest jednym z elementów przebrzydłego kaczystowskiego reżimu, więc wsio rawno!

Narracja już narzucona

Dziwi mnie jednak fakt, że większość akolitów partii rządzącej, a niekiedy również jej przedstawiciele, nawet nie podejmują polemiki z tym oskarżeniem. Owszem, przechodzą do sporu o zasadność penalizacji aborcji w określonych przypadkach, ale nie podejmują dyskusji na temat działalności samego Trybunału Konstytucyjnego, który w założeniu jest przecież organem niezależnym od władzy wykonawczej. Czyżby sami podpisali się pod twierdzeniem o wypełnianiu politycznej woli płynącej z Nowogrodzkiej?

Koryto dyskusji jest już wyznaczone i nikt nawet nie myśli dokonywać zmian jej biegu. To tylko pokazuje kondycję samej państwowości, jak i dyskusji o jej stanie. I to w momencie, gdy właśnie jako społeczeństwo i państwo stajemy przed jednym z największych wyzwań ostatnich kilkudziesięciu lat. To już jest porażka.