Zakaz aborcji eugenicznej nie był decyzją Trybunału Konstytucyjnego. Był decyzją narodu

Zapis zawarty w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 1997 roku nie pozostawiał sędziom Trybunału Konstytucyjnego pola manewru. Ich zadaniem nie było tworzenie prawa, a jedynie jego wykładnia oraz orzeczenie o zgodności bądź niezgodności z ustawą zasadniczą. Tak więc to bezpośrednio z Konstytucji RP wynika prawna ochrona życia nienarodzonych, także tych chorych, ułomnych i kalekich.

Podziękujcie Kwaśniewskiemu, Cimoszewiczowi, SLD, PSL, UW i UP

Tej Konstytucji nie napisali sędziowie Trybunału Konstytucyjnego, politycy Prawa i Sprawiedliwości czy polscy biskupi. Została ona uchwalona 2 kwietnia 1997 roku przez Zgromadzenie Narodowe, czyli połączone izby Sejmu i Senatu, głosami Sojuszu Lewicy Demokratycznej, Polskiego Stronnictwa Ludowego, Unii Demokratycznej i Unii Pracy. 25 maja 1997 roku społeczeństwo w referendum konstytucyjnym opowiedziało się za jej przyjęciem większością 53,45 proc. głosów. 16 lipca 1997 roku Konstytucja została podpisana przez ówczesnego prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. Przewodniczącymi Komisji Konstytucyjnej, która prowadziła prace nad tekstem ustawy zasadniczej, byli m.in. Aleksander Kwaśniewski i Włodzimierz Cimoszewicz.

Potrójna legitymizacja społeczna

Tak więc Konstytucja RP z 1997 roku miała potrójną legitymizację narodową. Po pierwsze: została uchwalona przez posłów i senatorów wybranych przez społeczeństwo w wyborach parlamentarnych. Po drugie: została poparta przez większość obywateli głosujących w ogólnonarodowym referendum. Po trzecie: została podpisana przez prezydenta wybranego w wyborach powszechnych. W tym sensie była ona wyrazem woli społeczeństwa polskiego. I to właśnie z tej Konstytucji wynika prawna ochrona życia człowieka, nawet jeśli jest on obciążony chorobą.

Konstytucja! Konstytucja!

Te same zapisy Konstytucji legły u podstaw wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 1997 roku pod przewodnictwem Andrzeja Zolla, gdy przywołał on taką samą argumentację, jak TK w 2020 roku, tzn. uznał, że prawo do ochrony życia przysługuje człowiekowi na każdym etapie rozwoju, zarówno w fazie prenatalnej, jak i postnatalnej.

Osoby, które tak chętnie powołują się na Konstytucję RP, powinny więc pamiętać, że to właśnie ten dokument jest źródłem prawa zapewniającego ochronę życia człowieka, także chorego, ułomnego i kalekiego.