Pani Barley robi sobie karierę i rozgłos na ściganiu dwóch z góry upatrzonych krajów, tak jak poprzednio robił na tym karierę pan Timmermans. To jest nie do obrony na gruncie prawidłowej interpretacji traktatów, ale to się dzieje

— mówi w rozmowie z portalem wPolityce.pl Jacek Saryusz-Wolski, europoseł PiS.

wPolityce.pl: Wiceszefowa KE Katarina Barley w wywiadzie dla „Der Spiegel” wyraziła ubolewanie, że propozycja Rady Europejskiej ws. powiązania funduszy UE z praworządnością jest „bezzębna” m.in. dlatego, że fundusze będzie można odbierać tylko wtedy, gdy łamanie praworządności będzie miałoby konsekwencje dla budżetu UE. Jak pan skomentuje taką wypowiedź?

Jacek Saryusz-Wolski: Od samego początku szczytu RE był spór, co do tego zapisu. Polska i węgierska delegacja mówią, że należy rozumieć go w ten sposób, że chodzi o ochronę budżetu UE przed defraudacją. W związku z tym jest proponowana procedura, żeby wstrzymywać w przypadku stwierdzenia takiej defraudacji środki z UE. To jest interpretacja polska i węgierska, natomiast inna jest interpretacja większości w PE, która chce wiązać to z ogólnymi brakami, jeżeli chodzi o rządy prawa, czyli z ową sławną praworządnością. Jeśli by szukać na siłę, co mają na myśli, to jest to to, co jest zapisane w raporcie PE Lopeza Aguilara. W uproszczeniu, może chodzić o wszystko, od systemu sądowniczego, ustroju państwa, aż po prawa mniejszości seksualnych, sprawy medialne. Opisu, o co tutaj chodzi, można szukać też we fragmencie Polski w opublikowanym w minioną środę raporcie o tzw. rządach prawa przez KE. Większość w Parlamencie Europejskim chce się trzymać tej szerokiej interpretacji. Prezydencja niemiecka dokonała tutaj kosmetycznej zmiany i słowa „generalne braki rządów prawa” zastępuje sformułowaniem „naruszenia zasad prawa”, ale powiela z modyfikacjami tekst rozporządzenia z 2018 roku, opartego o nieprawidłową podstawę prawną. Nanosi tylko kosmetyczne poprawki i zmienia tytuł, a treść z modyfikacjami jest ta sama. To zostało przegłosowane większością głosów i poszło do konsultacji z PE. Jesteśmy w systemie pata, ponieważ jest próba przepchnięcia czegoś, co nie było uzgodnione na szczycie.

Jednak nawet ta propozycja nie podoba się Katarinie Barley.

Teraz pani Barley wkracza i mówi, że to coś, co jest zmodyfikowaną wersją starej propozycji też jest niewystarczające, bo rzeczywiście tam są pewne zmiany – głosowanie miałoby się odbywać kwalifikowaną większością głosów, a nie tzw. odwróconą większością. W tej odwróconej trzeba by zabrać większość kwalifikowaną do zablokowania sankcji finansowych. Pani Barley wyraża niezadowolenie z tego, że tam są dokonane jakiekolwiek zmiany względem propozycji z 2018 roku i że będzie można karać, ale będzie to trudniejsze. Oczywiście z tego co ona mówi, wynika generalnie ideologia lewicowo-liberalnej spektrum politycznego, reprezentowanego przez PE – pomimo tego, że traktat tego nie przewiduje, mają być kraje karane. Te odbieraniem pieniędzy służy temu, żeby wywierać presję na rządu i je po prostu „wywracać”, zmieniać rządy pod presją. To się nazywa „regime change”. Na tym polega jej dictum – ona chce łatwego środka. Tak naprawdę ta odwrócona większość, której ona się domaga, to jest tak trudne do osiągnięcia, że w praktyce KE sama by decydowała o ukaraniu kraju. To jest oczywiście nie do przyjęcia.

Czy takie rozwiązanie jest zgodne z traktatami?

Nie, to jest o pozaprawne. Ocena praworządności może się odbywać tylko według traktatów tylko i wyłącznie w oparciu o art. 7. A mechanizm oceny tzw. praworządności jest mechanizmem pozatraktatowym, nielegalnym i zmienia ustrój. Penalizacja kraju członkowskiego to już nie jest organizacja suwerennych państw, tylko to jest państwo federalne. To jest też w warstwie ustrojowo-symbolicznej przekroczenie Rubikonu.

Dlaczego pana zdaniem Katarina Barley zaczęła w tak ostry sposób wypowiadać się o Polsce i Węgrzech?

Pani Barley robi sobie karierę i rozgłos na ściganiu dwóch z góry upatrzonych krajów, tak jak poprzednio robił na tym karierę pan Timmermans. To jest nie do obrony na gruncie prawidłowej interpretacji traktatów, ale to się dzieje.

not. as