Najpierw skandaliczne teksty w Onecie i Newsweeku na stulecie Bitwy Warszawskiej, teraz okładkowa rozmowa z Jerzym Urbanem w tygodniku Tomasza Lisa. „Newsweek” postanowił zająć się promocją byłego rzecznika komunistycznego rządu.

CZYTAJ RÓWNIEŻ:

— Tak „Newsweek” świętuje rocznice ważne dla Polaków. Straszy Jerzym Urbanem. „Obrzydliwa okładka”; „Demoniczna kreatura”

— Skandaliczne artykuły Onetu i Newsweeka na stulecie Bitwy Warszawskiej: „Tego, co wyprawiają Polacy, nie da się opowiedzieć”

Komunizm. Praca w mediach

Tekst „Newsweeka” przypomina życiorys Jerzego Urbana, w kontekście jego dzisiejszej popularności w internecie.

Byłem gorliwym stalinowcem

— przyznaje.

Co oczywiście nie oznaczało, że aprobowałem zbrodnie

— dodaje.

Urban twierdzi, że jego poglądy ewoluowały, kiedy mając 17 lat przyjechał z Łodzi do Warszawy.

Uważałem, że uległem fanatyzmowi. Przeszedłem drogą od janczara do wygłupów. W 1955 roku zacząłem pracować w „Po prostu” i od tej pory byłem ideowym demokratą i liberałem

— stwierdza.

Urban wskazuje, że w redakcji „Po prostu” linią podziału był stosunek do rządów Gomułki. Urban był wobec niego krytyczny.

Jeździłem wtedy po kraju i byłem witany jak bohater narodowy. Za krytycyzm wobec antydemokratycznej drogi Gomułki

— przekonuje. W tamtym okresie Urban dwukrotnie stracił prawo wykonywania zawodu. Później przyszły rzecznik rządu kierował działem krajowym „Polityki”.

Rzecznik rządu

Z „Polityki” odszedł, kiedy otrzymał od I sekretarza KC PZPR Stanisława Kani propozycję objęcia stanowiska rzecznika rządu. Funkcję sprawował przez osiem lat, od sierpnia 1981 r. Zyskał miano „Goebbelsa stanu wojennego”.

Był wtedy całkowicie sekowany towarzysko, koledzy i koleżanki z dawnych czasów zerwali z nim stosunki. Ludzie go oglądali po to, żeby utwierdzić się w przekonaniu, że mają rację: ten reżim jest nieludzki

— twierdzi Daniel Passent, przyjaciel Urbana.

„Newsweek” przypomina, że jako rzecznik rządu Urban słynął z arogancji i „wściekle atakował księdza Jerzego Popiełuszkę”. Sam Urban podkreśla, że od początku nie podobała mu się „Solidarność”.

Ostentacyjna religijność, populizm, zagrażanie gospodarce. To, co dzisiaj razi w PiS, wtedy raziło w Solidarności. W którymś momencie my byliśmy bardziej liberalni niż oni

— przekonuje.

To, co prezentowałem, było całkowitym odwróceniem postaw dominujących w aparacie PZPR. Wszyscy tam publicznie przemawiali jako gołąbki pokoju, a na konwentyklach krzyczeli: „Dopieprzyć tym sku…”

— dodaje, odpowiadając na pytanie o swoje zaciekłe ataki na demokratyczną opozycję.

Po przemianach 1989 roku Jerzy Urban prowadził tygodnik „Nie”, którego nakład w szczytowym momencie przekroczył pół miliona egzemplarzy. Kontrowersyjne, często bulwersujące treści pozwoliły stać się Urbanowi milionerem. Zyskał miano „jednego z naczelnych skandalistów III RP” - czytamy w „Newsweeku”. Wielokrotnie wytaczano mu procesy – m.in. za obrazę uczuć religijnych, atakowanie Jana Pawła II czy publikowanie pornograficznych zdjęć.

Gwiazda internetu

Dziś Jerzy Urban to nie tylko były rzecznik komunistycznego rządu, ale również 87-letni „król internetów”.

Profil tygodnika „Nie” na Facebooku (którego Urban nie prowadzi, ale którego bywa bohaterem) śledzi prawie ćwierć miliona osób. Internetowe filmiki z Urbanem oglądają setki tysięcy ludzi

— czytamy w tygodniku Lisa.

Ja się nie czuję królem ani nawet baronem. Na internecie się w ogóle nie znam, choć muszę przyznać, że rzeczywiście znów stałem się rozpoznawalny

— mówi sam Urban.

„Newsweek” w tekście cytuje wypowiedzi młodych ludzi, dla których Urban to „Uszaty” z internetu.

Okres przed 1989 rokiem to dla młodych prehistoria. Rzecznik stanu wojennego odszedł w zapomnienie. Narodził się „Uszaty”, który jest gwiazdą internetu

— przekonuje jeden z nich.

Sam Urban twierdzi, że ze swojego życiorysu wstydzi się tylko kursu tygodnika „Nie”, który „obrzydzał” wszystko, co robiła władza.

Zbliża się czas, w którym zdechnę. (…) Przychodzi taki moment, w którym się człowiek przyzwyczaja traktować siebie jako osobę niemającą przyszłości

— kończy Urban.

xyz/”Newsweek”