Ze względu na skalę nieprawidłowości wynik tych wyborów będzie można zaskarżyć do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu. Jestem gotów do takiej skargi się przyłączyć -

– ogłosił na łamach „Gazety Wyborczej” prof. Andrzej Rzepliński.

CZYTAJ: Wyborów jeszcze nie było, ale Rzepliński już chce je zaskarżyć do Strasburga: ”Jestem gotów do takiej skargi się przyłączyć”

Można powiedzieć, że to już znamy, nic nowego. A jednak propozycja prof. Rzeplińskiego ma istotny walor nowości, i jest w istocie przekroczeniem Rubikonu.

Dlaczego? Do tej pory grupa trzymająca (do niedawna) całą władzę w wymiarze sprawiedliwości wzywała na pomoc unijne i międzynarodowe struktury w ramach walki o własną pozycję, lub w ramach wojny o reformę wymiaru sprawiedliwości. Teraz poszła dalej: chce ingerencji zewnętrznej w proces demokratyczny. Chce, by w sprawie wyboru prezydenta Rzeczypospolitej ostatnie słowo miał Trybunał w Strasburgu. Chce, by fundamentalny atrybut suwerenności powędrował za granicę, do ciała dobieranego w sposób niejasny, powiązanego silnie z innymi państwami i różnymi środowiskami.

W istocie trzeba to nazwać eksportem suwerenności. To płacenie kolejnymi kawałkami niepodległości w zamian za pomoc zewnętrzną. To desperacja - bardzo groźna, wpisująca się w najgorsze polskie tradycje.

No i poza wszystkim, to sprzeczne z Konstytucją. Z samą ideą konstytucji jako aktu porządkującego życie polityczne i prawne niepodległego państwa. Jeśli Rzepliński dopiąłby swego, Polska nie potrzebowałaby żadnej ustawy zasadniczej. Nie byłaby już suwerennym państwem.