W ostatnim tygodniu dostaliśmy solidną porcję dowodów, że część elit III RP jest zewnątrzsterowna, uległa i uzależniona od opinii z zewnątrz, zwłaszcza ze strony innych krajów.

Zagranico, pomiłuj!

Pięć lat proszenia Brukseli o wsparcie w odzyskaniu władzy, pięć lat wystąpień w Europarlamencie, obrazujących Polskę porównaniami do III Rzeszy albo PRL, podrzucanie gotowych materiałów zagranicznym mediom, żeby potem zacytować swoim odbiorcom w alarmistycznym tonie: patrzcie, zachodnie media nas nie lubią, trzeba szybko zmienić rząd.

A teraz jeszcze te niedorzeczne komentarze po wypowiedzi ambasador Mosbacher i wielkie zdziwienie na reakcję polskich polityków i dziennikarzy.

Zareagowali bez klasy

-komentuje portal Natemat, ale piórem bezimiennego autora, podpisanego jako „Redakcja”. Mowa i reakcji Patryka Jakiego i Jarosława Olechowskiego na niefortunny wpis Mosbacher, ale dlaczego ta uwagi do amerykańskiej ambasador miałaby być brakiem klasy? Bo dyplomata z Zachodu musi być słuchany bezkrytycznie?

Oświadczenie Mosbacher to sygnał dla PiS, że nagonkę czas skończyć.

-pisze Bartosz Wieliński w „Gazecie Wyborczej”.

Tymczasem dzień później portal TVP INFO dalej w publicystycznym tonie kontynuuje omawianie „rzetelności dziennikarskiej” TVN.

„Nagroda Złotego Goebbelsa” odpowiada ambasador Mosbacher i punktuje manipulacje TVN

-czytamy w tekście z 21 kwietnia, a więc dzień po pełnym satysfakcji wpisie redaktora Wielińskiego. Tak trudno zrozumieć, że oburzenie i krytyka wobec TVN jest niezależna od jakichkolwiek oświadczeń polityków i dyplomatów?

Spora część Polaków nie potrzebuje pozwolenia i ignoruje zakazy wyrażania opinii, że oto silna grupa interesu ufundowana na koneksjach PRL-owskich służb, kłamie, manipuluje i stara się przemodelować Polskę na swoją modłę.

Krytyka nie oznacza wrogości

Stosunek do opinii Zagranicy widać też po komentarzach stronników rządu i zwolenników opozycji. Pod słynnym już twittem ambasador Mosbacher antyPiSowcy wyrażali przekonanie, że słowa amerykańskiej dyplomatki przestraszą prawicę, a tymczasem prawica… krytykowała Mosbacher.

Zbiegiem okoliczności w tym samym czasie mogliśmy zobaczyć różnicę pomiędzy obozem niepodległościowym i totalną opozycją przy ogłoszeniu postanowienia Trybunału Konstytucyjnego w sprawie „sporu kompetencyjnego między Sejmem RP a Sądem Najwyższym oraz między Prezydentem RP a Sądem Najwyższym”.

Na stronach serwisu onet.pl rzecznik Sądu Najwyższego skojarzył wyrok TK nieomal z Polexitem.

W jej wypowiedzi wyraźnie dało się wyczuć te antyunijne klimaty, które w obecnej rzeczywistości pojawiają się regularnie.

-skomentował dla tego portalu sędzia Michał Laskowski.

Już? Tak szybko? Wystarczy wyznaczyć strefę ingerencji TSUE w sprawy polskie, by „Kasta” wyczuła „antyunijne klimaty”?

W poszukiwaniu aprobaty

Nie da się zrozumieć tej postawy bez przywołania spostrzeżeń amerykańskiego socjologa, David Riesmana, który opisał nowoczesne społeczeństwa jako mające tendencje do popadania w zewnątrzsterowność, uzależnienie od opinii innych, nieumiejętność wyobrażenia sobie, że oto sami możemy sobie wyznaczać modę, wzorce moralne i urządzać dom po swojemu.

W takiej sytuacji jedynym niedwuznacznym dobrem bez względu na treść zachowań staje się sama aprobata. Cała władza nad nami dostaje się więc w ręce rzeczywistej lub wyobrażonej grupy, która nas ocenia.

Być może nie da się uniknąć wzrostu zewnątrzsterowności w świecie, skoro Riesman pisał, że czeka ona wszystkie społeczeństwa rozwinięte. Przy czym nasi „postępowcy” żyją w przekonaniu, że to konserwatyści mają skłonności autorytarne i nie potrafią samodzielnie myśleć. Trudno jednak żeby taką samodzielnością nazwać bezkrytyczność wobec establishmentu innych państw - a to jest sztandarowa cecha zmurszałej III RP.