O dwóch panach G. Najgorszy w polityce jest upór, w którym o nic nie chodzi. Wtedy mamy do czynienia z głupotą

Polityk powinien być uparty, bez dwóch zdań. Stanowczy i konsekwentny w swym uporze. Gdy o coś mu chodzi, gdy o coś walczy, ludzie to czują, wtedy zyskuje ich szacunek. Ale linia, którą można przekroczyć jest bardzo cienka. Najgorszy w polityce jest upór, w którym o nic nie chodzi. Wtedy mamy do czynienia z głupotą. A tego wyborcy nie wybaczają.

Przy swoim zdaniu konsekwentnie pozostaje były wicepremier Jarosław Gowin, nie zgadza się na wybory 10 maja. Powtarza to z uporem. Czy ma rację? Nie wiem, ale widzę, że o coś mu chodzi, że ma jakieś argumenty, z którymi można i trzeba dyskutować. Nie znalazł rozmówców ani w rządzie, ani w koalicji, ani tym bardziej w opozycji, więc zrezygnował z funkcji.

Drugi przypadek, to marszałek Senatu prof. Tomasz Grodzki. Uparcie twierdzi, że kierowana przez niego izba musi się ustawie o głosowaniu korespondencyjnym przyjrzeć wyjątkowo wnikliwie. Owszem, ma takie prawo, potrwa to zapewne 30 dni. A gdzieś pod skórą czujemy, że nie chodzi przecież o żadne konsultacje i analizy, a tylko o to, by zrobić na złość większości sejmowej i przeciągnąć sprawę jak najdłużej.

Wybory odbędą się w maju, tak należy dziś sądzić. Albo 10-tego, jak to ustalono, albo 17-tego, bo to najpóźniejszy możliwy konstytucyjny termin. Tak będzie jeśli epidemia nie rozszaleje się do rozmiarów zagrażających życiu, wtedy stan klęski zostanie wprowadzony, w innym przypadku nie. Stan epidemii i kolejne obostrzenia są właśnie po to, by bardziej drastyczne środki nie były potrzebne.

Upór Gowina i upór Grodzkiego na nic się więc nie zdadzą, ale po czasie niech każdy oceni, jaka jest między nimi różnica. Bo jest, zasadnicza.

W związku z problemami z dystrybucją drukowanej wersji tygodnika „Sieci” (zamykane punkty sprzedaży, ograniczona mobilność społeczna) zwracamy się do państwa z uprzejmą prośbą o wsparcie i zakup prenumeraty elektronicznej - teraz w wyjątkowo korzystnej cenie! Z góry dziękujemy!