Oskarżanie o mordy na ciężarnych i dzieciach jest pretekstem do ponownego wyklinania bohaterów, o których przez lata nie wolno było mówić. Ich rodziny nie miały pojęcia o miejscach pochówku, szczątków nie odnajdowano, prawda była zapomniana. Matki zmieniały dzieciom nazwiska w obawie przed represjami władzy PRL. Zofia Pilecka nie mogła ukończyć studiów, odradzał jej to każdy profesor. Mieli dać sobie spokój z karierą w PRL. Dziś, kiedy role się odwróciły i wyklęci wracają do chwały, nawet pośmiertnie, lewica nie może tego znieść.

Dlatego oskarża „Burego”, czy „Łupaszkę” o mordowanie ludności cywilnej. Prokuratorzy IPN co prawda wskazywali na zbrodnie mogące „nosić znamiona ludobójstwa”, ale nie przekreśla to bohaterskiej działalności obu panów i ich walki o w pełni niepodległą Polskę. Co do didaskaliów, czy potrzeby wznowienia śledztw, które opisywali prokuratorzy za czasów PO-PSL, można by się spierać. Nie można jednak negować potrzeby upamiętniania wyklętych.

Publicyści „Gazety Wyborczej” pisali o rzekomych bohaterach wojny domowej. Tyle, że większość Polaków nie toczyła z sobą żadnej wojny. Nie tuż po wojnie, kiedy jednego okupanta, w percepcji większości, zastąpiła władza nadana ze Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Ci, którzy „poszli do lasu, do partyzantki” nie walczyli z Polakami. Oni walczyli z radzieckim systemem. I to dlatego tak wielu z nich zginęło.

Dlatego też wielu z nich skazało siebie na śmierć w męczarniach w lochach na Rakowieckiej, a swoje rodziny na wyklęcie i biedę w PRL. Dlatego wielu z nich nie doczekało się pogrzebu po dziś dzień, a naukowcy z IPN do dziś przekopują metr po metrze, by odnaleźć ich szczątki.

Tę pamięć po prostu trzeba było przywrócić. To jest podstawowe zadanie władz wolnej Polski. I to dlatego wydawało się, że porozumienie ponadpartyjne jest w tej kwestii możliwe. Dziś, kiedy lewica znów zasiada w ławach polskiego parlamentu, złowrogi duch przeszłości powraca. Wyklęci zaczęli przeszkadzać, bo są symbolem morderczej władzy PRL. I to dlatego dziś lewica ponownie stara się zbezcześcić pamięć o bohaterach.