Wśród licznych komentarzy po rezygnacji prezydenta Andrzeja Dudy z wyjazdu do Jerozolimy, jeden szczególnie zasługuje na odpowiedź, bo w sposób wyjątkowy fałszuje rzeczywistość. Chodzi o wypowiedź świeżo upieczonego kandydata lewicy na prezydenta Roberta Biedronia:

Prezydent nie pojedzie do Yad Vashem. To zła wiadomość. Obowiązkiem prezydenta jest być tego dnia w Jerozolimie. Światowe Forum Holokaustu to wspomnienie tragicznej historii polskich i europejskich Żydów. Urażona duma jest dla Andrzeja Dudy ważniejsza niż pamięć milionów ofiar.

„Urażona duma jest dla Andrzeja Dudy ważniejsza niż pamięć milionów ofiar” - twierdzi Biedroń, strzelając kulą w płot. Jest całkowicie odwrotnie: to pamięć o ofiarach jest jednym z dwóch fundamentów, na których opiera się polska polityka pamięci dotycząca Holocaustu. Drugim fundamentem jest obrona dobrego imienia Polaków i państwa polskiego.

Sprawa jest prosta. Dlaczego prezydent nie leci do Jerozolimy? Bo odmówiono mu prawa głosu. Dlaczego prawo głosu jest w tym kontekście tak ważne? Ponieważ będą przemawiali mówcy, przede wszystkim prezydent Rosji, którzy prawdopodobnie posłużą się kłamstwem i rzucą fałszywe oskarżenia.

Obecność głowy państwa polskiego byłaby uwiarygodnieniem historycznego fałszu bez możliwości symetrycznej odpowiedzi. Ewentualna konferencja prasowa polskiego prezydenta nie miałaby tej wagi co wypowiedzi wygłaszane z mównicy podczas wielkiego forum. Byłaby także zgodą na wyraźnie niższy status przedstawiciela Polski.

Prezydent nie jedzie, bo nie będzie miał możliwości obrony prawdy historycznej. Prawdy, która jest fundamentem naszej pamięci o milionach ofiar, i polskich, i żydowskich. Prawdy, bez której szacunek wobec ofiar jest wyłącznie pustym słowem.

Im bardziej Polska jest atakowana na gruncie polityki historycznej, im mocniej próbuje się nas zmusić do akceptacji kłamstw, tym wyraźniej powinniśmy bronić prawdy. I powinniśmy mówić, że nasza polityka jest taka a nie inna właśnie dlatego, że poważnie traktujemy ofiary totalitaryzmów.