Jeszcze niedawno Tusk był bliżej Putina niż prezydenta Polski. Jego dzisiejsze słowa mało znaczą

W kręgu wielu moich znajomych nie ma rodziny, która nie ucierpiałaby z powodu niemieckiego barbarzyństwa. Tylko nieliczni nie doznali barbarzyństwa ze strony sowieckiej. Mogę przypuszczać, że nie jestem w tych ocenach jakimś wyjątkowym przypadkiem. Polskie elity mordowali z jednakową zaciętością obaj najeźdźcy, z tym, że sowieci czynili to jeszcze po zakończeniu II wojny. W ramach zaprowadzania, wespół ze swymi polskimi komuchami, nowego ładu, zwanego demokracją ludową. Putin chce nawet wymazać z kart historii słowa swego poprzednika i sprawcy własnego awansu, czyli Borysa Jelcyna, który miał świadomość winy wobec Polski. Ale pomińmy dzisiejszego lokatora Kremla, dopóki on tam zasiada, kłamstwa i prowokacje będą głównym sposobem sprawowania w Rosji władzy.

Był on jednak i w Polsce politykiem uznawanym za wiarygodnego partnera, ba – wiarygodniejszego od polskiego prezydenta. Przecież to z nim pogrywał nie kto inny, jak ówczesny premier Donald Tusk, tylko po to, by poniżyć Lecha Kaczyńskiego. Putin wykorzystał Tuska, jak chłopca na posyłki, a ten zgodził się na tę brudną grę, bo karierowicz nie zna granic ważnych dla człowieka przyzwoitego. Te umizgi na sopockim molo, a potem pozostawienie tragedii smoleńskiej w rękach patentowanych od lat oszustów. Tego nie da się z kart historii wykreślić. I dlatego dzisiejsze słowa Donalda Tuska zarzucające Putinowi „bezczelne kłamstwa” i wzywające do wspólnego stanowiska polskie władze i opozycję, są marną próbą zamazywania wcześniejszych uczynków. Jeśli Tusk miałby choć trochę odwagi i chęci, by wreszcie zrobić coś dobrego dla Polski, to proszę bardzo – niech natychmiast zwoła posiedzenie partii, której ponoć przewodniczy w Brukseli. Niech tam ostro odniesie się do kłamstw Putina i zaproponuje prawdziwe hamulce dla jego imperialnych dążeń. Na przykład poparcie dla amerykańskich sankcji za udział w realizacji rurociągu Nord Stream 2. Lecz, czy możliwy jest sprzeciw Tuska wobec swej głównej patronki z Berlina? Tej, która już po oszustwach i chamstwach Putina uzgodniła z nim, że nowy rurociąg powstanie pomimo znanych sprzeciwów? Posiadacz medalu im. Rathenaua, niemieckiego polityka, który nienawidził Polski tak samo, jak obecny prezydent Rosji, miałby poprzeć owe sprzeciwy? Nie mam więcej pytań.