Jakim słowem określić europosłów, którzy szkalują Polskę przy użyciu kłamstw na temat rzekomego prześladowania homoseksualistów? Obłąkanie? Niefrasobliwość? Zdrada?

Nie powinno się szafować słowem „zdrada”, bo to określenie wielkiej wagi. Jakiego innego użyć wyrazu, by oddać aktywność europosłów, którzy na podstawie zmyślonych zarzutów dorabiają Polsce opinię, której być może nie pozbędziemy się przez dekady, a która wymiernie zaszkodzi nam w polityce międzynarodowej – bez względu na to, która partia będzie u władzy? Głupota? Nie dla polityków z tak długim stażem. Niefrasobliwość? Nie przy tak wyuczonych kwestiach wypowiadanych w parlamencie jednej z najważniejszych wspólnot politycznych świata. Może w grę wchodzi jakaś niestabilność emocjonalna – skoro poczucie wykluczenia u działaczy LGBT nakreśla się w sposób łudząco podobny do ofiar przedwojennych Niemiec? Może zatracenie się w ideologii? Może sami wierzą w to, że w Polsce mniejszości są prześladowane? Skoro można było uwierzyć w komunizm i życie bez własności prywatnej, to można uwierzyć i w to. Jednak przekonania ideologiczne nie zdejmują odpowiedzialności za kłamstwa.

Nie tylko Magdalena Adamowicz kłamała o polskiej polityce, stwierdzając jakoby Jarosław Kaczyński nazywał osoby homoseksualne zarazą, od których dzieci się mogą zarazić chorobami.

CZYTAJ WIĘCEJ:

Patryk Jaki ujawnia jak europosłowie oczerniają Polskę. Internauci oburzeni

Patryk Jaki ujawnił jeszcze wypowiedzi dwojga innych polskich europosłów, którzy na podstawie zmyślonych zarzutów dorabiają Polsce opinię, której być może nie pozbędziemy się przez dekady.

Jestem gejem i jestem Polakiem i w 2019 roku w sercu Europy są miejsca w Polsce, w mojej ojczyźnie do których nie mogę wejść. Są sklepy, restauracje, hotele, do których nie mogę wejść.

-mówił Robert Biedroń.

Zabieram głos w imieniu matek, które płaczą po stracie swoich dzieci, które odebrały sobie życie, bo nie mogły wytrzymać mowy nienawiści, hejtu tylko dlatego że mieli inną orientację seksualną.

• perorowała Elżbieta Łukacijewska.

„Gej i Polak”, jak dziwnie przedstawia się Biedroń, jakby te dwa określenia były równorzędnym wyznacznikiem tożsamości, nawiązuje pewnie do nalepki wydanej przez jeden z tygodników 4 miesiące temu. Widać z tego jak pewien rodzaj prawicowej radykalności jest lewicy potrzebny - jak na podstawie niefortunnej naklejki zrobić litanię męczeństwa.

Elżbieta Łukacijewska jest politykiem od blisko dwóch dekad, była m.in. Komisji ds. Edukacji, Nauki i Młodzieży – czy nie wie, że młodzież o skłonnościach homoseksualnych podejmuje próby samobójcze w każdym, nawet najbardziej tolerancyjnym czy wręcz apologetycznym wobec LGBT państwie?

Cała kampania oczerniania

Etykieta nietolerancji i nienawiści, jaką liberalni i lewicowi politycy przypinają Polsce, to nie jest sprawą błahą. Kilku zachodnich profesorów i polityków wystarczyło, by do Polski na dekady przypiąć łatę kraju antysemickiego, niewiele więcej trzeba, by przedstawić nasze państwo jako miejsce prześladowań mniejszości. Współgra to z pokazywaniem Marszu Niepodległości jako pochodu faszystów, a reformę sądownictwa jako putinizacji kraju.

Rozumiem, że totalna opozycja chce wrócić do władzy, jeszcze można wytłumaczyć, że w tej kwestii liczy na wsparcie Unii Europejskiej. Jednak raz puszczone w ruch koło czarnej propagandy nie zatrzyma się nawet, gdy ludzie Platformy Obywatelskiej czy SLD przejmą ster rządów! Może wtedy salony będą łagodniejsze wobec establishmentu liberalnego nad Wisłą, ale będą z większą pogardą patrzeć na nasze społeczeństwo, będą naciskać i oczekiwać modernizacji na wzór dyktowany przez lewicowych mędrców. No i wreszcie – kłamią. To księża są częstszymi ofiarami agresji na tle uprzedzeń niż inne grupy – mniejszości narodowe czy osoby o innych skłonnościach homoseksualnych! Na marszach LGBT drwi się z Mszy świętej, a na Mszy świętej nie drwi się z LGBT. Naprawdę warto wykorzystywać emocje osób o skłonnościach homoseksualnych do sprowadzania nacisków na Polskę?

Kłamstwo – szkodzące wizerunkowi i polityce Polski – żeby przy użyciu zagranicy – odzyskać władzę dla własnej partii -

– czy jest inne bardziej adekwatne słowo, niż zdrada?