Niech rząd nieznacznie podnosi akcyzę na alkohol, ale niech nie uzasadnia tego w mętny sposób!

Gdy przeciwnicy rządu rozdzierają szaty nad wzrostem akcyzy na alkohol, można się tylko zaśmiać. Niestety komentarza premiera w tej sprawie też nie można traktować do końca poważnie.

Jak wylicza „Super Express” w 2020 roku zwykła butelka wina zdrożeje o 12 groszy, połówka wódki o ponad złotówkę, puszka piwa - o 5 groszy. Żaden z tego dramat i żadne szczególne obciążenie dla Polaków, tym bardziej więc salon z Czerskiej ośmiesza się młotkowaniem tematu.

Jednak rozmowa premiera Mateusza Morawieckiego z „Super Expressem” otarła się o groteskę.

Alkohol jest dla ludzi, ale wszyscy powinniśmy korzystać z niego z umiarem

– powiedział szef rządu.

Abstrahując od tonu pedagoga szkolnego, który poucza na godzinie wychowawczej uczniów z samochodowego technikum, to takie argumenty w kontekście podwyżki akcyzy nie brzmią poważnie. W budżecie przydadzą się dodatkowe pieniądze, nie jest to sensacja, rząd PO-PSL podwyższył akcyzę w 2013 roku i jakoś Rejtanów nie było. Jednak społeczne uzasadnienie podwyżek akurat alkohol w formie jakiejś walki ze zbyt dużym spożyciem, do złudzenia przypomina nieudolną politykę Michaiła Gorbaczowa, który patetyczną troską o społeczeństwo także zwiększył ceny trunków. Finanse Związku Sowieckiego szybko zostały przezwane „pijanym budżetem”, choć media także podawały alarmujące dane spożycia. Ludzie zamiast nazywać Gorbaczowa „Generalnyj sekretar” żartowali, że to raczej „Mineralnyj sekretar”. Rząd nie powinien się starać o podsuwanie opozycji tematów do żartów.

Zresztą kłopotów społecznych z alkoholem nie bardzo da się zwalczać żonglowaniem cenami. Podwyżka jest zbyt mała, by miała się rozprzestrzenić plaga bimbrownictwa – jak histeryzują opozycyjni publicyści, ale alkoholizm to skutek a nie przyczyna problemu.

Last but not least – przypinanie normalnej podwyżce jakiegoś samarytańskiego wytłumaczenia przypomina sztuczkę PR-owską godną Donalda Tuska, a nie lidera „Dobrej zmiany”. Polsce bardziej potrzebne jest pewne trzymanie sterów państwa niż półuśmiechy w objaśnianiu polityki finansowej.