Czy sprawa Piebiaka pogrzebie opozycję? Znów siedzą w okopie, znów słychać komunikat: "Precz z PiS!". Stery kampanii przejęły histeryczne media

xWedług większości sondaży vstraty obozu rządzącego po aferze wokół lotów marszałka Kuchcińskiego oraz po skandalu wokół działalności wiceministra Piebiaka są tak minimalne, że mogą zostać szybko odrobione. W każdym razie nic nie wskazuje na to, by okazały się przełomem w kampaniiv. Znów opłaciła się - który to już raz? - szybka reakcja kierownictwa PiS. Można nawet uznać, że to właśnie tego typu dymisje w sytuacjach oburzenia opinii publicznej są jednym ze źródeł poparcia dla obozu rządzącego; przekonują one bowiem opinię publiczną, że ma ona wpływ na to, co robią rządzący. Skutecznie także podmywają opowieści opozycji o rzekomo narastającej dyktaturze.

Polacy (nie mylić z mediami) sądzą, że skoro władza wsłuchuje się w oczekiwania społeczne, to znaczy, że to nie jest żaden zamordyzm. Czują, że jeśli na czymś będzie im bardzo zależało, to władza tego nie zrobi, wycofa się nawet z mocno zaawansowanych projektów. Można to nazwać swego „społecznym prawem weta”, które kreuje poczucie bezpieczeństwa i impregnuje na pohukiwania opozycji.

Konsekwencje skandalu z internautka Emi oraz byłym już wiceministrem Piebiakiem mogą być jednak istotne także dla kampanii opozycji. Wydarzenia, które w oczach lewicowo-liberalnych mediów potwierdziły rysowany przez nie od lat obraz, wywołały coś w rodzaju amoku po stronie zapiekłych przeciwników rządu. TVN, „Wyborcza”, „Newsweek” i oczywiście Onet, a także pomniejsze tytuły, rzuciły się na tę sprawę z całą dostępną im mocą. Rzuciły się z takim zapałem, że przykryły wszystko inne, i właściwie całkowicie przejęły kampanię opozycji. Liderzy partii opozycyjnych, zwłaszcza Platformy, mogą swoim kołem sterowym kręcić do woli, a i tak nie zmienią kursu.

Skutek jest taki, że programem opozycji w oczach większości Polaków znów jest tylko i wyłącznie zestaw rytualnych antypisowskich haseł. O sześciopaku Schetyny nie pamiętają już chyba nawet posłowie PO, nie mówiąc o sympatyzujących z opozycją dziennikarzach. Poza wrzaskiem i histerią nie ma nic.

Ten wrzask i ta histeria mogą oczywiście przynieść sukces, ale pod warunkiem, że rzeczywiście uda się przełamać nastroje. To jest sytuacja zerojedynkowa. Albo Polacy uwierzą, że mamy dyktaturę, i wówczas na pewno obalą rząd, albo nie uwierzą, i wówczas dadzą PiS kolejną kadencję. Sądząc po tym, że w tezę o szalejącym zamordyzmie nie uwierzyli w ciągu ostatnich czterech lat, trudno sądzić, że uwierzą teraz.

Wniosek z tego jest jeden: obóz rządzący za wszelką cenę musi mówić swoje. Nie może dać się wciągnąć w bitwę na afery i skandale. Nie, on musi mówić do Polaków o swoich sukcesach, planach, o sprawach bliskich ludziom. Jeśli będzie mówił na tyle głośno i wyraźnie (ale także spokojnie), by przebić się przez wrzask, to utrzyma władzę.