Kongres copy-paste. Tak można podsumować partyjną nasiadówę Koalicji Obywatelskiej, której przedstawicieli wciąż nie potrafią wyciągnąć odpowiednich wniosków z trzech wielkich wyborczych porażek. Odpowiedzią na braki ma być jeszcze więcej tego samego. Tyle że tym razem mocniej uwydatniły się pęknięcia wewnątrz samej Platformy Obywatelskiej.

Przyznanie przez Grzegorza Schetynę, że podwyższenie wieku emerytalnego w okresie rządów PO było błędem nie stało się zwiastunem nowego rozdziału. Pokazało niezdecydowanie i płytki koniunkturalizm szefa największej partii opozycyjnej. Zresztą platformersom nie udało się nawet przeforsować zgrabnego komunikatu tłumaczącego woltę. Nic więc dziwnego, że do przestrzeni publicznej przedostały się opinie podważające nowe stanowisko „totalsów”.

Nie, to nie był błąd

– skwitował Jan Vincent Rostowski.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Bez obciachu! Rostowski broni jak niepodległości decyzji o podwyższeniu wieku emerytalnego. „To Ukraińcy uratowali nasze emerytury”

Na więcej pozwolił sobie Leszek Jażdżewski (gdyby ktoś nie kojarzył – facet, który zasłynął jako „support Tuska”).

Schetyna w mało rozumny sposób lekceważy własny liberalny wielkomiejski elektorat

– orzekł redaktor naczelny „Liberté!”.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Support Tuska uderza w Schetynę! Litania wpisów Jażdżewskiego. „W mało rozumny sposób lekceważy własny elektorat”

Swoją drogą, tłiterowe wzmożenie niedawnego przybocznego „króla Europy” akurat w kwestii kąsania Schetyny to ciekawa wskazówka co do nastrojów panujących wewnątrz samej Platformy i życzliwych jej środowiskach. Schetyna, który na naszych oczach przegrywa batalię o scalenie całej opozycji pod batutą Platformy, nie potrafi udźwignąć ciężaru przywództwa. Kongres programowy PO to kolejna dawka upokorzeń ze strony jego macierzystego środowiska, które traktuje go jako przewodniczącego na tę chwilę, a nie pełnokrwistego lidera.

Schetyna sam obsadził się w niewygodnej roli. Z jednej strony chce zatrzeć złe wrażenie z wyborów europejskich i już nie wciąga na sztandary obyczajowego progresizmu, z drugiej – nie może pozwolić sobie na odcięcie od lewicowych sojuszników. Do tego dochodzi niejednoznaczne stanowisko Platformy ws. programu „Rodzina 500 plus”, a teraz – wycofywanie się z decyzji, która mimo swojej niepopularności miała dowodzić dojrzałości i odpowiedzialności polityków Platformy Obywatelskiej za stan państwa. W tej sytuacji Schetyna sprzed kilku miesięcy staje się wrogiem Schetyny z lipca 2019 roku. To nie wróży dobrze przed decydującym starciem wyborczym.

Co więc oferuje Platforma? Kampanię bezpośrednią na patencie PiS, ale bez energii, za to pełną groteskowych wpadek – zupełnie tak jakby z wchłonięciem Nowoczesnej, PO przejęła komiczne dziedzictwo Petru. A jeśli nie uliczne eskapady, to kongres programowy, choć starannie opakowany, to jednak pozbawiony efektu zaskoczenia, o czym świadczy szybka odpowiedź PiS-u.

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Polacy nie chcą się nabrać na marketingowe sztuczki Platformy. Brudziński: „Nikt Ci tyle nie da, ile Ci PO kłamliwie obieca!”

Skoro jako hit nad hity jest reklamowane wystąpienie Róży Thun, trudno mówić o powiewie świeżości. Sympatycy PO dostają ten sam, zapewne podpadający pod ich kubki smakowe obiad, ale jest to danie wielokrotnie odgrzewane. Te same nazwiska, te same twarze, ta sama krótka ławka składająca się z indywidualności, które najczęściej określa słów „były”/”była”. Albo jak w przypadku Barbary Nowackiej – niedoszła…

CZYTAJ RÓWNIEŻ: Thun gwiazdą na kongresie Platformy. Donos na Legutkę i przechwałki: „Jeśli coś się udaje osiągnąć, to rękami europosłów i komisarzy PO”

W oczy rzuca się również wiek publiki zgromadzonej na poszczególnych panelach. Partia, która jeszcze 10 lat temu eksploatowała temat „moherów” dziś sama mierzy się z problemem zaawansowanego wiekowo elektoratu. Los bywa przewrotny, a polityka zmienna jak pogoda w tegoroczne lato. W całym zawirowaniu trudno jednak dostrzec szansę na odwrócenie karty Schetyny et consortes. A może już i bez nich?