„Gazeta Wyborcza” i założone przez Niemców dla Polaków tabloidy pracowicie szukają ratunku dla opozycji. „Co zrobić, by jesienią pokonać PiS?” - to pytanie odmieniane jest przez wszystkie przypadki. U Michnika zdesperowani publicyści chwytają kalkulatory i dodają procenty, by ustalić, kto z kim i w jakiej konfiguracji powinien pójść. Także założone przez Niemców dla Polaków media mnożą i dodają „elektoraty”, przerzucając je jak worki kartofli na bazarze. Aktualny stan tych kombinacji jest taki, że „PiS nie ma większości” w sytuacji gdy Kosiniak-Kamysz zawiera sojusz z Pawłem Kukizem i startują razem. Cóż, opowiastka jak wiele innych, kto chce, niech wierzy.

Kłopot jednak w czym innym. Kilkanaście dni temu byłem przekonany, że taki scenariusz to czysta kreacja, wymysł, fantazja ale potem sam Paweł Kukiz dopuścił taką możliwość, ba - pokajał się za dawne, ostre słowa wobec ludowców.

Można zrozumieć PSL - część z nich najpierw zaklaszcze Jażdżewskiemu porównującemu katolików do świń a następnie płynnie z zielonym sztandarem uda się na Msze Świętą. Ale Kukiz? Paweł Kukiz? Ten antysystemowy buntownik chce się dziś łączyć z formacją będącą symbolem nie tylko III RP, ale tego, co w tej III RP zawsze było najbardziej systemowe? Z ugrupowaniem, które łupy polityczne konsumuje najsprawniej? Z formacją wprost przeniesioną z PRL?

Czy możliwe, że Kukiz aż tak stracił słuch społeczny iż nie dochodzi do niego autentyczne oburzenie jego wyborców na taki pomysł? Sądzę, że mamy tu do czynienia z mechanizmem następującym: polityk ten tak się zafiksował na kilku drzewach (okręgi jednomandatowe), że nie dostrzega w jakim lesie chce je posadzić.

Cóż, każdy ma prawo do wyboru dowolnego koalicjanta. Trzeba jednak Pawła Kukiza ostrzec - na tym gruncie nic nie zbuduje. Nie będzie to układ skuteczny, będzie za to kompromitujący. Będzie, paradoksalnie, bolesną lekcją cynizmu politycznego. Wyborcy to nie worki kartofli, które można łatwo dowolnie przerzucać.