Po ‘45 roku są publikacje, gdzie niemieckie prawodawstwo [dotyczące represji za pomaganie Żydom] było archiwizowane. Te dokumenty są - w języku niemieckim i polskim

— mówił w programie „Warto rozmawiać” (TVP Info) prof. Bogdan Musiał, autor książki „Kto dopomoże Żydowi…”

Zaczęto wprowadzać dla polskiego społeczeństwa zakazy za formy pomocy. (…) To był stopniowy proces - najpierw kar administracyjne, później za ukrywanie, a potem za wszelkie akty pomocy była kara śmierci. Wszyscy, którzy o tym wiedzieli również byli karani

— przypomniał historyk.

Kary administracyjne to było za mało dla Polaków. 15 października 1941 dla całej okupowanej Polski wprowadzono karę śmierci dla osoby, która świadomie ukrywa Żyda

— zaznaczył.

To nie działało. Polacy ciągle nie przestrzegali niemieckich zakazów

— dodał.

Jak zauważył prof. Musiał, później uznano, że „nie-Żydów Polaków trzeba karać ostrzej niż Żydów”.

A jak można karać gorzej niż karą śmierci? Przez rodzinę, jak np. zabicie całej rodziny łącznie z dziećmi

— tłumaczył.

gah