Pytanie pierwsze: czy przemówienie Jażdżewskiego było samodzielnym, „nieinteligentnym” wybrykiem lewicowego aktywisty, czy też elementem przemyślanego scenariusza, którego celem jest wywołanie wojny ideologiczno-kulturowej?

Pytanie drugie: czy bluźniercze przeróbki świętego wizerunku Matki Boskiej Częstochowskiej to samodzielna akcja bojowców opozycji, czy też element szerszego planu, który ma rozhuśtać wojnę wokół miejsca katolicyzmu w życiu społecznym?

Pytanie trzecie: jak prawica powinna reagować na tego typu działania drugiej strony, podejmowane w finale kampanii wyborczej do Parlamentu Europejskiego, i na ostatnim zakręcie przed najważniejszymi wyborami do Parlamentu Europejskiego?

Tak jak pisałem wczoraj: długoterminowo prawica musi wprowadzić walkę z lewicowym szaleństwem do centrum swojego myślenia. Ale walka, jeśli ma mieć sens, musi oznaczać coś więcej niż słuszny sprzeciw wobec zagrywek drugiej strony.

CZYTAJ: Prawica musi stanąć do walki z lewicową wścieklizną. Jeśli ten problem nie znajdzie się W CENTRUM prawicowego myślenia, cywilizację polską czeka śmierć

Donald Tusk już raz wygrał wywołując wojnę światopoglądową: w 2011 roku zebrał głosy niemal wszystkich niezdecydowanych wyborców, atakując PiS zarzutem agresji, cynicznie wykorzystując elementy żałoby po tragedii Smoleńskiej. Teraz może chcieć powtórzyć ten sam manewr. Być może w porozumieniu z liderami PO, a może samodzielnie. Z pewnością to kusząca perspektywa dla liderów opozycji, bo pośrednio zwalnia ich z obowiązku przedstawienia programu.

Gra na wojnę światopoglądową służy z pewnością mobilizacji twardych elektoratów obu stron sporu w wyborach do PE. W dłużej perspektywie może wywołać jednak falę fałszywej rewolucji, która przyniesie opozycji nie tylko zwycięstwo, ale także kulturowe przełamanie, czyli coś, co jest prawdziwym celem wielu ważnych ośrodków z kręgu Sorosa.

Jak bronić się przed lewicową agresją i jednocześnie nie grać w cudzym scenariuszu? - to czwarte, i chyba najważniejsze pytanie.