Prof. Jan Grabowski, autor książki “Dalej jest noc. Losy Żydów w wybranych powiatach okupowanej Polski.” otrzymał od niemieckiej Fundacji Gerdy Henkel pieniądze na prowadzenie prac badawczych związanych z tematyką żydowską. Projekty naukowca współfinansowała także Konferencja Roszczeniowa.

W 2005 r. otrzymał on od Fundacji Gerdy Henkel grant na badania. To konkretnie “Gerda-Henkel-Stiftung senior research scholar award, Yad Vashem Institute, Jerusalem, Israel”. Owocem pomocy ze strony tej Fundacji, która w ramach projektu „Forschungsprojekt” wsparła finansowo Jana Grabowskiego, były prace badawcze dotyczące tematyki polsko-żydowskiej: „Polish and German Courts and the Jews of Warsaw, 1939-1943” i tekst pt. Jewish Defendants in German and Polish Courts in the Warsaw District. Yad Vashem Studies. W książce tej, już na pierwszej stronie tekstu autorstwa Jana Grabowskiego, dziękuje on Fundacji Gerdy Henkel za wsparcie finansowe jakie od niej otrzymał.

Duże kontrowersje wywołała także publikacja „Dalej jest noc. Losy Żydów w wybranych powiatach okupowanej Polski” pod redakcją Jana Grabowskiego i Barbary Engelking. W opisywanej w książce zbrodni na Żydach, jak ujawniał w tygodniku “Sieci” dr Piotr Gontarczyk, pomagali policjanci żydowscy, ale w publikacji podmieniono ich na „polskich” oprawców.

CZYTAJ WIĘCEJ: Naukowa mistyfikacja. W najnowszym „Sieci”: W zbrodni pomagali policjanci żydowscy, ale podmieniono ich na „polskich” oprawców! ZOBACZ TAKŻE: Dr Gontarczyk odpowiada współautorce książki „Dalej jest noc…”: „Bardzo to marniutkie. Mieszanina wykrętów i nonsensów”

Fundacja Gerdy Henkel to tylko jedna z niemieckich fundacji, która finansuje polskich naukowców zajmujących się relacjami polsko-żydowskimi podczas II wojny światowej. Założona w czerwcu 1976 roku przez córkę Gerdy Henkel, Lise Maskell, Fundacja Gerdy Henkel z siedzibą w  Düsseldorfie Fundacja zajmuje się wspieraniem realizacji projektów w dziedzinie nauk humanistycznych na uczelniach wyższych i w instytutach badawczych.

Fundacja ta udziela szczególnego wsparcia doktorantom. Gerda Henkel była żoną właściciela koncernu chemicznego Henkel, Hugo Henkela, członka… NSDAP będącego jednym z 42 przemysłowców umieszczonych na liście zbrodniarzy wojennych Specjalnego Komitetu Senatu Stanów Zjednoczonych (Komitet Kilgore). W fabrykach koncernu Henkel podczas II wojny światowej pracowali robotnicy przymusowi, w tym również z Polski.

Kolejnym z przykładów takiego finansowania jest stypendium dla antropolog kultury z Instytutu Slawistyki Polskiej Akademii Nauk, członek Żydowskiego Instytutu Historycznego im. Emanuela Ringelbluma prof. Joanny Tokarskiej-Bakir. Otrzymała ona w ramach projektu „Marie Curie Fellowship” od Fundacji Gerdy Henkel refinansowane przez Unię Europejską stypendium na badania dotyczące m.in. polskiego antysemityzmu po II wojnie światowej: „Pogrom as Social Drama. Anti-Jewish Incidents in Central/Eastern Europe in 1945-1946: Rzeszów - Lvov - Rubtsovsk - Cracow - Kiev - Vel’ké Topol’cany - Kunmadaras - Kielce - Miskolc - Zilina – Bratislava”

Joanna Tokarska – Bakir jest również autorką wydanej 2012 roku książki pt. „Okrzyki pogromowe. Szkice z antropologii historycznej Polski lat 1939–1946”. Wsparcie finansowe od fundacji otrzymał także Jakub Petelewicz z Centrum Badań nad Zagładą Żydów w Polskiej Akademii Nauk w ramach projektu „Promotionsstipendium”.

Jednak nie tylko Fundacja Gerdy Henkel finansuje badania polskich naukowców. Również Jan T. Gross, polsko-żydowsko-amerykański historyk, autor wielu książek dotyczących udziału Polaków podczas II wojny światowej w zagładzie Żydów, który był wielokrotnie oskarżany przez polskich historyków o manipulacje i antypolonizm, opracowywał treści do opublikowanej w 2008 roku książki pt. „The YIVO Encyclopedia of Jews in Eastern Europe”. Była ona współfinansowana przez Konferencję Roszczeniową.

Jan T. Gross wielokrotnie uczestniczył również w sponsorowanych przez żydowską organizację, Conference on Jewish Material Claims Against Germany - Konferencję Roszczeniową, corocznych edycjach Szkoły Letniej Nauczania o Holokauście w Instytucie Europeistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Konferencja Roszczeniowa otrzymuje pieniądze na swoją działalność głównie od niemieckiego rządu, który wypłaca je jej w ramach odszkodowań i reparacji za II wojnę światową. Świadczą o tym chociażby sprawozdania finansowe tej organizacji.

Wydana w 2011 roku książka Jana Grabowskiego „Judenjagd. Polowanie na Żydów 1942-1945. Studium dziejów pewnego powiatu”, tytuł w angielskiej wersji językowej: „Hunt for the Jews: Betrayal and Murder in German-Occupied Poland” została z kolei zrealizowana w ramach projektu badawczego Centrum Badań nad Zagładą Żydów IFiS PAN pt.: „Ludność wiejska w Generalnym Gubernatorstwie wobec Zagłady i ukrywania się Żydów, 1942–1945”, który był współfinansowany m.in. przez The Rothschild Foundation Europe, grant 159/07 oraz właśnie przez Konferencję Roszczeniową.

W ramach tego projektu, w 2011 roku wydano również dwie inne pozycje: książkę Barbary Engelking pt. „Jest taki piękny słoneczny dzień… Losy Żydów szukających ratunku na wsi polskiej 1942-1945” oraz książkę pt. „Zarys krajobrazu. Wieś polska wobec zagłady Żydów 1942-1945” pod redakcją Jana Grabowskiego i Barbary Engelking.

Czy finansowanie prac naukowych z niemieckich fundacji to zbrodnia? Czy korzystanie z nich jest zakazane? Nie, ale pojawiają się wątpliwości natury etycznej.