Donaldowi Tuskowi – repolonizacji.

Grzegorzowi Schetynie – dozgonnej i wiecznej przyjaźni z Donaldem Tuskiem.

Ewie Kopacz – własnego programu telewizyjnego „Rozmowy w tłoku w myśli natłoku”.

Tomaszowi Siemoniakowi – katedry w Wyższej Szkole Jęków i Innych Dźwięków.

Radosławowi Sikorskiemu – ego największego.

Janowi Vincent Rostowskiemu – piniendzy, piniendzy, piniendzy!

Borysowi Budce – wzajemności w miłości (do siebie samego).

Rafałowi Trzaskowskiemu – pokonania zblazowania.

Sławomirowi Nitrasowi – orbitowania bez cukru (pudru).

Andrzejowi Halickiemu – funkcji podczaszego na dworze Grzegorza Poważnie Strapionego (GPS).

Marcinowi Kierwińskiemu – zrozumienia cienia lub cienia zrozumienia.

Michałowi Szczerbie – złotej karty do wszystkich toalet na terenie RP.

Kindze Gajewskiej – iskrzenia na synapsach.

Arkadiuszowi Myrsze – iskrzenia na synapsach Kingi Gajewskiej.

Joannie Musze – puczenia bez wytchnienia.

Sławomirowi Neumannowi – odrobinki bez napinki.

Stanisławowi Gawłowskiemu – celu zamiast celi.

Janowi Grabcowi – pojęcia własnego napięcia (myślowego).

Januszowi Lewandowskiemu – wolności od podłości.

Michałowi Boniemu – braku spotkań z Januszem Korwin-Mikkem.

Róży Marii Barbarze Gräfin von Thun und Hohenstein – odgięcia od przegięcia.

Krzysztofowi Brejzie – odstąpienia od mendzenia.

Agnieszce Pomaskiej – przebłysku w palenisku.

Henryce Krzywonos – urodzaju w tramwaju.

Pawłowi Olszewskiemu – języka, z którego coś wynika.

Julii Piterze – nachalniejszej inteligencji.

Adamowi Szejnfeldowi – zwolnienia z pitolenia.

Dariuszowi Rosatiemu – skłonności do przyzwoitości.

Cezaremu Tomczykowi – oryginalności osobowości.

Kamili Gasiuk-Pihowicz – przyjaźni Katarzyny Lubnauer.

Katarzynie Lubnauer – przyjaźni Kamili Gasiuk-Pihowicz.

Piotrowi Misile – powrotu ze stacji kosmicznej.

Monice Wielichowskiej – złotej odznaki przodownicy pracy i walki.

Ryszardowi Petru – uznania, że dla chcącego nic łatwego.

Joannie Scheuring-Wielgus – końca dyktatury kobiet.

Władysławowi Kosiniakowi-Kamyszowi – czarnego, które jest czerwone, bo jeszcze zielone.

Markowi Sawickiemu – habilitacji z ziemniaka.

Pawłowi Kukizowi – więcej wzlotów niż odlotów.

Stanisławowi Tyszce – pomyślnego wyjęcia kija od szczotki z przewodu pokarmowego.

Włodzimierzowi Czarzastemu – doczłapania do konsumowania.

Barbarze Nowackiej – mniejszej elastyczności w lewicowości.

Robertowi Biedroniowi – skłonności do uznania Schetyny wielkości.

Aleksandrowi Kwaśniewskiemu – wolności od wysokoprocentowości.

Bronisławowi Komorowskiemu – umysłu ostrego jak brzytwa Józefa Oleksego.

Lechowi Wałęsie – ostatecznego uzgodnienia (z Bolkiem) własnego życiorysu.