Michał Rusinek, znany z promocji nowoczesnego patriotyzmu i przerażenia, jakie wywołał w nim wiersz „Kto ty jesteś? Polak mały”, chce reformować język polski. Stwierdził na łamach „Wysokich obcasów”, że jeśli naprawdę chce się dekomunizować, to… „trzeba wrócić do żeńskich końcówek”.

CZYTAJ TEŻ: To się dobrali! Żale Rusinka i „Wyborcza” oburzona tekstem wPolityce.pl: Dostaję pogróżki, bo deprecjonuję mądrość Narodu Polskiego

Granda! TVN przerażony wierszykiem o „małym Polaku”, proponuje „nowoczesny patriotyzm”: zbieranie kup i nieściąganie na klasówkach

To nie pierwszy absurd, który wypływa ze środowiska „Gazety Wyborczej”. Już w 2013 roku „GW” oburzała się, że ówczesna „ministra” Barbara Kudrycka nie stosuje się do zaleceń wydanych przez ONZ, Radę Europy i UE, by stosować formy żeńskie albo formy neutralne przy określaniu zawodów, funkcji i stanowisk.

Wówczas to chociażby feministka Wanda Nowicka ubolewała nad tym, że „zdaniem pani ministry kobieta musi udawać mężczyznę, aby podnieść swój prestiż”.

Niestosowanie form żeńskich sprzyja bowiem wykluczeniu kobiet z życia społecznego i podtrzymywaniu stereotypów co do ich ról społecznych. (…) Szkoda, że ministra Kudrycka nie zna tych zaleceń. Oczekiwałabym od osoby pełniącej funkcję ministra nauki i szkolnictwa wyższego nie tylko znajomości współczesnych światowych standardów w tym zakresie, ale ich stosowania i promowania

— pisała w 2013 roku poseł Nowicka.

Warto przypomnieć też niedawny konkurs organizowany - a jakże - przez „Wysokie obcasy”, na Polskę 100-lecia. I nie chodzi tu tylko o to, że w konkursie startował, bądź startowała Anna Grodzka lub Krzysztof Bęgowski (jak kto woli). Uwagę przyciągają też opisy kandydatek/kandydatów.

I tak możemy dowiedzieć się, że Maria Curie-Skłodowska to najwybitniejsza polska „naukowczyni” i „odkrywczyni”. Z kolei przy Annie Grodzkiej/Krzysztofie Bęgowskim, nie brakuje określenia „polityczka”.

To Grodzka nauczyła nas, że proces korekty płci (nie zmiany, jak piszą uparcie niedoinformowani krytycy) jest żmudny, bolesny i nieodwracalny. Że trzeba wiele determinacji, by go przejść

— mogliśmy przeczytać w „WO”.

W tekstach dotyczących kandydatek nie brakowało takich określeń jak „przedsiębiorczyni”, „graficzka”, „ministra”, „teolożka”, „żeglarka”, „biolożka”, „zoopsycholożka”, „pediatrka”, „hematolożka”, „historyczka”, „chirurżka”, „wywiadowczyni”, „etyczka”, „filozofka”, „profesorka”, „prezeska”, czy „edukatorka”.

Widocznie, z racji kończącego się roku, „Wysokie Obcasy” postanowiły zrobić z Rusinka swoistą wisienkę na torcie. Dlatego też dostał pole do popisu. A co miał do powiedzenia?

Możemy dowiedzieć się, że wprowadzenie żeńskich końcówek to „doskonały test naszej dykcji, a nawet test umiejętności naszego stomatologa, ortodonty czy protetyka”.

Dodał, że wprowadzenie żeńskich końcówek to kwestia przyzwyczajenia się i osłuchania.

Skoro mamy aktora i aktorkę,i to nam nie brzmi nienaturalnie, ani jak zdrobnienie, to dlaczego nie mamy mieć „ministerki” i „gościni”

— oświadczył Rusinek.

Przekonywał, że brak żeńskich końcówek powoduje wykluczanie kobiet z różnych sfer.

Myślimy wówczas automatycznie, że obecność kobiety na danym polu, w danej dziedzinie jest czymś dziwnym

— powiedział.

Na tym nie koniec. Pochwalił też feministki za używanie słowa „ktosia”, twierdząc, że jest ono „bardzo ładne” i „gorąco mu przyklaskuje”. Nie miał nic przeciwko używaniu słów „wójtka” czy „burmistrzyni”.

Stwierdził, że z żeńskimi końcówkami trzeba od małego oswajać dzieci, by formy te były dla nich naturalne.

Cóż powiedzieć? Absurd goni absurd. W wykonaniu środowiska „Gazety Wyborczej” nie powinno to dziwić…

wkt/”Wysokie obcasy”/”Gazeta Wyborcza”