Darcie mordy. Tomasz Łysiak w "Sieci": Obraz opluwania jadem policjantów zostanie w pamięci na długo

Skąd się bierze darcie mordy? Czy z jakiegoś atawizmu? Z neandertala, który drzemie we współczesnym sapiensie? Z przedwiecznej dzikości zrodzonej w jaskiniach przed tysiącami lat czy raczej ze zdziczenia wtórnego i zdegenerowania się pięknych cywilizacji?

Drą mordę turyści amerykańscy, drą tak bardzo, że spaghetti spada człowiekowi z widelca we włoskiej nadmorskiej restauracji. Co jest takiego w Amerykanach, że są tacy głośni? Zakodowany genetycznie ryk poganiacza bydła przemieszany z wydającym komendę kapitanem unionistów? Czy amerykańska pycha zmieszana z pewnością siebie – taka tubalna głośność silnika forda mustanga? Sam nie wiem, ale słychać ich zawsze z daleka.

Kolejni są Brytole. Ci drą mordę szczególnie, gdy wchłoną już odpowiednie ilości piwa na krakowskiej Starówce, a potem idą do hotelu, zataczając się z jednej na drugą i śpiewając „You will never walk alone”! Też są nie do zniesienia.

Japończycy… Cały ich stół w knajpie wydziera się tak, jak eskadra kamikadze tłukąca się na tokijskim weselu o gejszę z bandą samurajów. Wreszcie Ruscy i Niemcy. Damy z Moskwy, Petersburga czy Niżnego Nowogrodu, wypacykowane perfumą i szminką w ostrej barwie, piszczą głośno, niczym Anna Netrebko biorąca wysokie C po trzech paczkach apapu i grypie żołądkowej. Zadowoleni z siebie Niemcy jodłują i szwargoczą tak, jakby nadal rządzili światem.

Za granicą, w różnokolorowym tłumie, pojawiają się też Polacy. Może mam jakieś wyjątkowe szczęście, ale spotykam akurat takich rodaków, którzy są kulturalni, spokojni, nie narzucają się innym, mówią pewnym siebie, ale nie krzykliwym głosem. Ja wiem, że bywa inaczej. A nawet, że bywa strasznie. Bo obrazy darcia mordy pod Sejmem czy opluwania jadem policjantów zostaną w pamięci na długo. Ja wiem nawet, że ten obraz Polaków, jaki zapamiętam w tym roku, może być fałszywy, wynikający z łutu szczęścia, ale… tak go sobie zapamiętam. W kontraście do powszechnego darcia mordy, jakie zalewa nas ze wszech stron.

Felieton Tomasza Łysiaka ukazał się w numerze 32/2018 w tygodniku „Sieci”.