Ten rozdział polskiej polityki, który nazywa się Donald Tusk, wydaje się właśnie definitywnie zamykać – pisze Stanisław Janecki w najnowszym numerze tygodnika „Sieci”.

Publicysta tygodnika „Sieci” analizuje strategię polityczną, jaką w odniesieniu do polskiej sceny politycznej ostatnich miesiącach przyjmuje były premier Donald Tusk. Wyraźnie podkreśla, że Przewodniczący Rady Europejskiej coraz mniej angażuje się w medialny hałas, jaki kreuje opozycja wobec partii rządzącej.

Od objęcia stanowiska przewodniczącego Rady Europejskiej (1 grudnia 2014 r.) Donald Tusk nie był tak powściągliwy i sceptyczny jak 13 lipca 2018 r. A obecny czas to przecież szczyt histerii wokół rządów Prawa i Sprawiedliwości, przeprowadzanych przez niego reform oraz krajowych i międzynarodowych reakcji na nie. Na tej histerii oraz na międzynarodowej nagonce, inspirowanej i podtrzymywanej przez opozycję w Polsce, przez jej media, autorytety i ekspertów, opiera się strategia opozycji na cztery kampanie wyborcze w latach 2018–2020. Dotychczas Donald Tusk pomagał opozycji rozniecać histerię – nie tylko swoimi wypowiedziami i tweetami, lecz także oficjalnymi wizytami w Polsce i wygłaszanymi przy tej okazji ostrymi opiniami. (…) Ale 13 lipca 2018 r. Donald Tusk otwarcie nawet opozycji nie wsparł. „Widzę, jak bardzo się starają koleżanki i koledzy z opozycji. […] I robią, co mogą” – powiedział. Wystąpił więc zaledwie w roli obserwatora

— zauważa Janecki.

Nieoczekiwany dla opozycji odwrót Tuska może mieć kilka przyczyn, które publicysta „Sieci” szczegółowo analizuje.

Donald Tusk odcina opozycji tlen, nie dając jej oczekiwanego wsparcia w najważniejszych dla niej sprawach. I poniekąd wynika to z realizmu. Tusk wie, również po przykładach Lecha Wałęsy i Aleksandra Kwaśniewskiego, że nie da się wrócić do krajowej polityki w takiej roli i z takim poparciem jak w momencie odchodzenia w połowie 2014 r. Od tego czasu zmieniła się nie tylko polska polityka, lecz i sama Polska. Donald Tusk stanowi obecnie tak negatywny kontrast dla premierów Beaty Szydło i Mateusza Morawieckiego, że nie ma czego szukać na szczytach polskiej polityki. Tym bardziej jako osoba odpowiedzialna za zaniechania państwa w konfrontacji z przestępcami. Krótka wyliczanka: afera Amber Gold, reprywatyzacyjna, VAT-owska, trójmiejska, ale też wielkie dziury w celnej ochronie granic, ogromny wypływ kapitału z Polski, użycie syna jako parasola ochronnego dla przestępców. A mamy jeszcze przed sobą przesłuchania Tuska w komisji ds. Amber Gold oraz w komisji ds. wyłudzeń VAT, które byłemu premierowi chwały nie przyniosą

— podkreśla publicysta „Sieci”.

Więcej na temat wycofywania się Donalda Tuska z polskiej polityki w najnowszym numerze „Sieci”, w sprzedaży od 23 lipca, także w formie e-wydania na http://www.wsieciprawdy.pl/e-wydanie.html.

Zapraszamy też do subskrypcji tygodnika w Sieci Przyjaciół – www.siecprzyjaciol.pl i oglądania ciekawych audycji telewizji internetowej www.wPolsce.pl.