Juncker mówił, że stanowisko Tuska jest niepotrzebne. Teraz przeszedł do czynu

Jakiś czas temu przewodniczący Komisji Europejskiej Jean – Claude Juncker zakomunikował, że stanowisko przewodniczącego Rady Europejskiej jest zbędne i tylko wprowadza chaos w zarządzaniu Unią. Grzecznościowo dodał, że tu nie idzie o Donalda Tuska, ale tak w ogóle. Były polski premier, jeśli dobrze pamiętam, łyknął tę zapowiedź bez szczególnej reakcji, bo przecież ma świadomość swej wyjątkowo odpowiedzialnej roli w Brukseli.

Odpowiedzialność ta – jak powszechnie wiadomo - charakteryzuje się przede wszystkim dwudziestoczterogodzinnym nasłuchem fal napływających z Berlina, a potem właściwym rezonansem, stosownym do oczekiwań źródła. Przed nami akolici Tuska mogą odgrywać komedię, wedle której prezydent Europy ma jakąś siłę sprawczą. Juncker, Timmermans i inni wybitni, czy też raczej wypitni w Brukseli śmieją się z tego w brukselskich kątach do rozpuku. A kolejny dowód na prawdziwą moc Donalda z Sopotu, który uważał Donalda z Nowego Jorku za personę w polityce zbędną, objawił się dopiero co. Oto Juncker, najpewniej nawet bez telefonicznej rozmowy z Tuskiem, zwołał spotkanie przywódców grupy unijnych państw, będących, jego zdaniem, zainteresowanych problemem imigracji. To, że pośród bardzo nielicznych uprawnień szefa Rady Europejskiej, zwoływanie tego rodzaju narad jest pewnie najważniejsze, nie miało żadnego znaczenia. Juncker wprowadził w czyn swe domniemanie o zbędności stanowiska zajmowanego dziś przez Tuska i właściwie nikt się temu w Unii już nie dziwi. Przypomnijmy zatem – Tusk wymusił kiedyś dla propagandowych potrzeb swej partii funkcję przewodniczącego Parlamentu Europejskiego dla Jerzego Buzka, ale tylko na pół kadencji, więc cała ta operacja była i wciąż jest tylko śmiechu warta. Wymusił na Angeli Merkel. Później Merkel wymusiła w Brukseli miejsce dla Tuska. Wciąż podtrzymuję propozycję – jeśli ktoś pokaże jakąkolwiek ważną dla Europy decyzję Tuska, lub choćby tylko jej projekt, publicznie ogłoszę, że to polityk, z którym ktokolwiek się liczy. W przeciwnym przypadku będę się upierał przy dotychczasowej ocenie tego politycznego lawiranta i cwaniaka, jakich mało.