Szokujące informacje o szantażu najważniejszych osób w państwie ujawnił dziś Dziennik Gazeta Prawna. Czy salonowe elity w ten sposób załatwiały swoje interesy z rządem?

Były prezes GetBacku Konrad Kąkolewski miał wysyłać listy do premiera Mateusza Morawieckiego i szefa Komisji Nadzoru Finansowego Marka Chrzanowskiego. A w nich prośby o rozwiązanie problemu własnej spółki. I przestrogi, że jeśli tego nie zrobią, światło dzienne ujrzy ogromna afera finansowa pod rządami PiS.

Pojawia się pytanie, skąd pomysł, by śmiało z takimi propozycjami występować do najważniejszych osób w państwie. A może od lat była już taka praktyka, tylko nikt jej wcześniej nie ujawnił?

Listy, jak ujawnia Bartek Godusławski na łamach DGP, miały być trzy. Odwołany już prezes GetBacku pisał w nich czego chce, proponował korzyści i straszył konsekwencjami.

Nie dogadał się z władzami, a już zapewniał o rozmowach z państwem inwestorów, którzy utopili w spółce swoje oszczędności.

Państwo zaprzeczyło, sprawa trafiła do prokuratury. A prezes Konrad Kąkolewski został z funkcji odwołany.

Były prezes miał wpisać wprost, czego od władzy oczekuje. Od Polskiego Funduszu Rozwoju miał żądać 200 albo 250 mln zł pożyczki, a od państwowych banków kredytu opiewającego na równie wysoką kwotę. Ale to nie wszystko. W emisji nowych akcji GetBacku miałoby uczestniczyć PZU. Do tego jeszcze „tylko” wsparcie zagraniczne udzielone na zasadach komercyjnych.

Co jeśli rząd nie spełni jego żądań? Kąkolewski miał grozić, że z pewnością pojawi się w mediach narracja o piramidzie finansowej PiS.

PiS się nie przestraszył, jest i afera. Ale to nie rząd za nią odpowiada. Usilne starania Kąkolewskiego do zbliżenia do obozu władzy nie powiodły się. Faktem jest jednak, że, niestety, inwestorzy mogą stracić swoje pieniądze.

Skąd u Kąkolewskiego tak zuchwałe prośby? I czy w przeszłości właśnie tak działali prezesi największych firm? W porozumieniu z państwem? Pytania pozostają otwarte. Jednak przypadek Amber Gold sugeruje, że przynajmniej w tej sprawie, takie działania mogły być codziennością. A władze nie zawsze uciekały od porozumienia z szantażystami.