Uruchomiono szeroko zakrojoną kampanię przeciwko Polsce w mediach i w polityce amerykańskiej, czego dowodem jest ustawa 447. W przestrzeni medialnej wykorzystuje się do tego osoby znane z przemysłu rozrywkowego. Wszyscy będą sobie teraz przypominać kobietę, mężczyznę, dziecko, które coś krzyknęło 30-40 lat temu

— mówi w rozmowie z wPolityce.pl historyk prof. Mieczysław Ryba.

wPolityce.pl: Ważą się losy Pomnika Katyńskiego w Jersey City. Jak Polska powinna go bronić?**

Prof. Mieczysław Ryba: Cieszę się, że w jego obronę zaangażowały się organizacje polonijne. Spór o pomnik czy spór o odszkodowania pokazuje jak ważne jest integrowanie wokół państwa polskiego Polonii. Należy integrować Polonię, wzmacniać i współpracować tam gdzie nasze interesy są zagrożone. Nie dbanie o współpracę z Polonią powoduje, że stajemy się bezsilni. Państwo Izrael ma od lat potężną ochronę Stanów Zjednoczonych. Wynika to z oddziaływania diaspory żydowskiej w Ameryce. Polonia jest jeszcze zbyt mało połączona z naszą polityką. Trzeba dbać o Polonię i o miejsca symboliczne jak pomniki, bo one o czymś mówią, coś symbolizują i integrują Polaków w kraju i zagranicą. Należy bronić się i realizować swoje interesy w różnych przestrzeniach. Trzeba łączyć Polonię z krajem, a nie dzielić. Tak się to działo nie tylko za komuny ale nawet po 1989 r.

Słynny reżyser Steven Spielberg powiedział, że kiedy kręcił „Listę Schindlera” w Polsce, Polka krzyknęła do aktora ubranego w mundur SS, że „bardzo podoba mu się jej ten mundur życzyłaby sobie, żeby (Niemcy) tu wrócili i znów nas chronili”. Odniósł się do nowelizacji ustawy o IPN.

Czy to prawdziwe zdarzenie, czy nie, tego nie wiem. Równie dobrze można w Izraelu spotkać kobietę, która powie absurdalną rzecz. Jednak na podstawie takiego zdarzenia nie będziemy budować uogólnień, ponieważ doszlibyśmy do absurdów. Opowieści kto gdzie spotkał jaką kobietę i co mu powiedziała., może są i narracyjnie ciekawe, ale od strony rzeczowej szkoda je komentować. Po pierwsze, opowieść jest mało wiarygodna, a po drugie od strony rzeczowej tak banalna i niemądra, że nie sposób się do tego na poważnie odnosić.

Opowieść Spielberga brzmi niepoważnie, ale jej wydźwięk jest poważny – chodzi o wmówienie światowej opinii publicznej, że Polska jest odpowiedzialna za Holocaust.

Uruchomiono szeroko zakrojoną kampanię przeciwko Polsce w mediach i w polityce amerykańskiej, czego dowodem jest ustawa 447. W przestrzeni medialnej wykorzystuje się do tego osoby znane z przemysłu rozrywkowego. Wszyscy będą sobie teraz przypominać kobietę, mężczyznę, dziecko, które coś krzyknęło 30-40 lat temu. Będzie to trochę przypominać historie z tzw. molestowaniem, kiedy aktorki po kilkudziesięciu latach przypominają sobie coś, co nie wiadomo czy miało miejsce. Trudno, taka jest rzeczywistość w której żyjemy i musimy się z nią zmierzyć.

Nie wiadomo czy ustawa 447 wejdzie w życie. Jak Polska powinna reagować na to prawo?

Ustawa od strony praworządności jest skandaliczna. W żadnym cywilizowanym kraju nie ma prawa zezwalającego, żeby mienie bezspadkowe dziedziczyli ludzie do tego nieuprawnieni. Niestety, ustawa 447 przeszła w Kongresie przez aklamację.

O czym to świadczy?

Mamy przestrzeń wspólnych interesów z Ameryką i bardzo daleko posuniętą przestrzeń rozbieżności. Należy dostosowywać politykę do tego gdzie jest ta zbieżność i w obronie własnych interesów i dobrego imienia gdzie nas się atakuje. Jeżeli ulegniemy szantażowi roszczeń doprowadzimy nasz kraj do biedy i podporządkowania ekonomicznego. Nie można się na to zgodzić. Nasza polityka powinna mieć wymiar wielokierunkowy i szukać alternatywnych rozwiązań dostosowanych do konkretnych spraw. Jest takie przekonanie wśród części naszych elit, że we wszystkich sprawach naszym największym naszym sojusznikiem jest Ameryka. To błąd. Ameryka jest naszym sojusznikiem w powstrzymywaniu Rosji i jej zapędów militarnych. Ale czy musi być naszym sojusznikiem w sprawach bliskowschodnich? Tu postawiłbym duży znak zapytania. Czy jest sojusznikiem w kwestiach związanych z mieniem pożydowskim? Stała się naszym przeciwnikiem w tym znaczeniu, że rozumienie spraw związanych z mieniem pożydowskim przez wielu polityków amerykańskich opiera się na fałszywych przesłankach. Obrona dobrego imienia Polski jest istotna. W walce o nią można wejść nawet na grunt formalny – Sąd Najwyższy może uchylić taką ustawę. Zaangażowanie Polonii należałoby wesprzeć. Przewagi po tamtej stronie są ogromne. Natomiast po polskiej stronie jest przewaga prawdy. To jest wartość, której trzeba się trzymać.

W polityce nie ma wiecznych przyjaciół, ani wiecznych wrogów, stałe są tylko interesy narodowe.

W różnych aspektach. Polska jest krajem średniej wielkości i powinna prowadzić politykę na miarę tego jakim państwem jest. Ani nie za małą, tak jak Węgry, które są mniejsze i nie mają dostępu do morza. Ani nie za dużą, bo nas na to nie stać. Nie możemy pozwolić sobie na skonfliktowanie się w obszarach, które leżą poza naszym interesem i możliwościami oddziaływania. Nie raz wchodziliśmy w pewne przestrzenie spodziewając się wdzięczności Ameryki. Błąd. Liczą się interesy. Tam gdzie mamy wspólne interesy, musimy je razem realizować. Jeżeli mówimy o obronności to sprawa sporu nowelizacji ustawy o IPN wcale nie zablokowała naszego kontraktu dotyczącego Patriotów.

Nikt nie zrezygnuje z takiej ogromnej kwoty pieniędzy i nie obrazi się za ustawę.

To raz, a dwa, Amerykanie widzą, że trzeba zabezpieczyć Europę Środową, gdyż to powstrzymuje Rosję, a z Rosją można rozmawiać tylko z pozycji siły. I to jest nasz wspólny interes. Gdzie pojawia się sprzeczność trzeba dbać o swój interes. Inaczej łatwo zostaniemy doprowadzeni do katastrofy. Nie możemy zgodzić się na obciążenie współodpowiedzialnością za Holocaust ani na  obarczenie olbrzymimi odszkodowaniami. Do tego nie można dopuścić.

Not. TP