Awantura o „piniędze” to krzyk rozpaczy opozycji. Wodzowie PO czują się przyparci do muru i coraz częściej jest to mur więzienny

Najwyraźniej fachowcy od wojny informacyjnej doszli do wniosku, że trzeba sięgnąć po błoto. Obrzucanie nim nie należy do chwytów wyrafinowanych, ale jest metodą wypróbowaną i często skuteczną.

Kompletnie zblamowana na polu programowym i merytorycznym opozycja spod znaku PO-N, postanowiła szukać szansy na zaistnienie w niewybrednej pyskówce. Oskarżenia o finansowe nadużycia PiS formułowane przez malwersantów, hochsztaplerów i łapówkarzy z dużą praktyką wyglądają groteskowo, ale wywołują zainteresowanie przeważnie niedofinansowanych obywateli.

To jest wykoncypowana akcja.

1) Jej najobrzydliwszym elementem są natarczywe pytania o koszt ochrony Jarosława Kaczyńskiego? A także nawoływanie by sprawdzić jakie podatki w związku z tym płaci Jarosław Kaczyński. Bycie klasycznym podlecem to dla członka PO rzecz normalna, ale są jakieś granice.

2) Nagrody dla ministrów rządu Beaty Szydło nie były niczym nagannym. Odpowiednio nagłośnione i przedstawione jako skok na kasę, przy czynnej współpracy fejk mediów stały się dla PiS problemem. Jarosław Kaczyński musiał zastosować manewr oswabadzający. Przy okazji dał szansę opozycji, żeby osobiście zastosowała propagowaną przez siebie ascezę finansową i zmniejszył im pensje poselskie.

3) Sprawa rejsu dookoła świata Mateusza Kusznierewicza z okazji 100 – lecia odzyskania niepodległości. Krzyczano o 20 mln. Potem okazało się, że to będzie 10 mln na trzy lata włącznie z zakupem jachtu. Pomysł przy dokładniejszym przeanalizowaniu wcale nie taki zły. Jeśli będą umiejętnie nagłaśniane zawinięcia jachtu do portów, połączone z akcją informacyjną jaki jest cel rejsu, może to być dobrą światową promocją. Udział w regatach też daje szanse na zaistnienie w globalnych mediach naszego 100-lecia. Tutaj znamienny jest casus Mateusza Kusznierewicza. Jak bezceremonialnie obeszły się z nim lemingi, dla których do niedawna był wspaniałym mistrzem olimpijskim to aż niewiarygodne.

4) Wzbudzający zaufanie już na pierwszy rzut oka poseł PO Paweł Olszewski grzmiał: „Mamy do czynienia z gigantyczną aferą, z grabieżą majątku narodowego na kwotę pół miliarda zł na rzecz jednej rodziny”.

Chodzi o zakup przez państwo polskie kolekcji Czartoryskich. Wycena dzieł sztuki nie jest rzeczą łatwą, ale jeśli ministerstwo kultury i dziedzictwa narodowego twierdzi, że nabyło tę kolekcję za 5% jej wartości, to nawet jakby pomyliło się o kilka procent, to i tak jest złoty interes. W ostatnim stuleciu ponosiliśmy ogromne straty jeśli chodzi o dzieła sztuki, więc wzbogacenie naszych zbiorów można uznać za ogromny sukces. Tym bardziej że w skład tej kolekcji wchodzi obraz Leonardo da Vinci „Dama z gronostajem”. Jest to  najcenniejszy obraz w zbiorach polskich i jeden z najcenniejszych na świecie. W 2011 roku został ubezpieczony na 300 mln Euro. A że teraz fundacja Czartoryskich chce wytransferować zainkasowane 100 mln Euro do Liechtensteinu, to nie jest to już sprawa poleskiego rządu. Lepiej jak wywożą gotówkę, niż jakby kombinowali jak wywieźć dzieła sztuki.

Totalna opozycja nie mając konkretnych zarzutów pod adresem dobrej zmiany, widząc sukcesy rządu Zjednoczonej Prawicy i wysokie sondaże oponentów, rozpaczliwie poszukuje afer na siłę.

Wiadomo, że w kamienicy największe poruszenie robi nowe futro i nowy samochód. Chodzi o  rozniecanie najprymitywniejszych emocji. Ludzie jednak doskonale wiedzą kto szedł do polityki po „piniędze”. Sentencja, że PiS bierze ze wspólnego budżetu brzmi zabawnie. A  z czyjego budżetu sprzeniewierzano miliardy przez lata rządów PO – PSL?

Widać, że wodzowie Platformy czują się przyparci do muru i coraz częściej jest to mur więzienny.

Jedno co  pociesza, że najwyraźniej Grzegorz Schetyna i spółka na tyle stracili głowy, że jedynie są w stanie dyszeć nienawistnie: PyyyyyS musi odejść.

Raczej stosująca takie niewybredne metody Platforma niedługo pożegna się i z samorządami i z sejmem i to będzie interes dla Polski wart każdych pieniędzy.