Wojna kulturowa trwa ciągle. By wygrywać, by odnosić sukcesy, a nawet by się nie cofać, trzeba mieć zasoby w bardzo wielu miejscach i na bardzo wielu poziomach życia społecznego

– mówi prof. Andrzej Zybertowicz na łamach tygodnika „Sieci”.

CZYTAJ WIĘCEJ: W nowym numerze „Sieci”: Haki, kasa i seks, czyli kto steruje demokracją. O III RP niektórzy mówili, że to „demokracja hakowa”

Prof. Andrzej Zybertowicz udzielił wywiadu Jackowi Karnowskiemu na łamach tygodnika „Sieci”. Poniżej prezentujemy siedem najciekawszych wypowiedzi prezydenckiego doradcy.

1 . O przewadze Jarosława Kaczyńskiego nad innymi politykami.

Uformował się bardzo szczególny system władzy – z mentorem, który ma największe doświadczenie zarówno w rozumieniu polityki bieżącej, jak i umiejętności wyznaczania celów na poziomie metapolitycznym. Przewaga Jarosława Kaczyńskiego nad de facto wszystkimi innymi politykami polega na tym, że jest on, obrazowo mówiąc, twórcą symfonii. Sprawnie przeprowadza lokalne gry polityczne (tutaj pewnie znalazłby konkurentów), ale jednocześnie programuje rolę Polski w obliczu wyzwań cywilizacyjnych. W istocie jest aktywny na wszystkich pośrednich szczeblach uprawiania polityki. Stworzył specyficzny system władzy, który jednak zdaje się wyczerpywać swoje proste rezerwy.

2 . O toczącej się w Polsce i Europie wojnie kulturowej.

Wojna kulturowa trwa ciągle. By wygrywać, by odnosić sukcesy, a nawet by się nie cofać, trzeba mieć zasoby w bardzo wielu miejscach i na bardzo wielu poziomach życia społecznego. To dobrze widać na przykładzie naszego oporu przeciwko dechrystianizacji Europy, przeciwko wypłukiwaniu rodziny jako fundamentu ładu społecznego. Ale nie tylko: przekonaliśmy się o naturze tej wojny w czasie konfliktu izraelsko-polskiego.

3 . O pomyśle stworzenia MaBeNy.

Owa MaBeNa – i mechanizmy jej podobne – mogą działać jedynie w ramach tkanki instytucjonalnej nowego rodzaju. I dlatego wydaje się, że środowiska dobrej zmiany potrzebują pewnej restrukturyzacji; takiej, która sprawi, że pożądane działania reformatorskie będą bardziej sieciowe niż punktowe lub klinowe.

4 . O potrzebie sięgnięcia po profesjonalistów.

Jeśli nie sięgniemy po profesjonalistów, którzy będą uczestniczyli w projektach dobrej zmiany w trybie pozapolitycznym, np. po inżynierów, ale nie tylko, to rzeczywiście nie damy rady.

5 . O pierwszych stu dniach premiera Mateusza Morawieckiego.

To jest pytanie, jak wyglądałoby pierwsze sto dni premiera, gdyby nie kryzys izraelsko-polski, prawdopodobnie dość cynicznie wywołany przez stronę izraelską. To o tyle bolesne, że nasi partnerzy lekką ręką zlekceważyli rzeczywiste osiągnięcia w budowaniu dialogu. Zlekceważyli także gotowość wielu tysięcy Polaków do otwartej rozmowy o polskich winach, tam, gdzie są one udokumentowane.

6 . O możliwym kompromisie z Brukselą.

Jeśli będzie kompromis z obu stron, to znaczy, że gra była warta świeczki. Generalnie sądzę, że gdyby nie kryzys izraelski, pole manewru prezesa Rady Ministrów byłoby znacznie szersze.

7 . O charakterystyce elektoratu dobrej zmiany.

Nie powinniśmy się obawiać rozmowy z elektoratem dobrej zmiany. Moje doświadczenia są zachęcające. Objeżdżając ze swymi książkami kraj w latach rządów Platformy, odnosiłem wrażenie, że gdy udzielałem niedemagogicznych odpowiedzi na trudne pytania, było to traktowane ze zrozumieniem. Więcej, miałem wrażenie, że środowiska patriotyczne były bardziej dojrzałe niż publiczność ze spotkań uniwersyteckich.

Więcej w najnowszym numerze tygodnika „Sieci”, dostępnym w sprzedaży od wtorku, 3 kwietnia br., także w formie e-wydania na http://www.wsieciprawdy.pl/e-wydanie.html.

Zapraszamy też do subskrypcji tygodnika w Sieci Przyjaciół – www.siecprzyjaciol.pl i oglądania ciekawych audycji telewizji internetowej www.wPolsce.pl.