Nazwanie kogoś „szmalcownikiem” to faktycznie przekroczenie pewnej granicy w debacie publicznej. Kłopot z rozpoczętym wokół tego zarzutu atakiem na wiceprzewodniczącego Parlamentu Europejskiego Ryszarda Czarneckiego jest jednak zasadniczy: polityk ten niczego takiego nie powiedział.

Zacytujmy słowa, które padły w  jego komentarzu do udziału pani Róży Thun w pełnym kłamstw niemieckim filmie o Polsce:

Podczas II wojny światowej mieliśmy szmalcowników, a dzisiaj mamy Różę von Thun und Hohenstein i niestety wpisuje się ona w pewną tradycję. Miejmy nadzieję, że wyborcy to zapamiętają i przy okazji wyborów wystawią jej rachunek.

Oczywiście, można mówić o pewnej niezręczności, bo rozróżnienie iż nie chodzi o porównanie Thun do szmalcownika, ale wskazanie jak źle kończą się godne potępienia praktyki donoszenia na współrodaków, jak bolały one polskich obywateli w przeszłości i jak bolą gdy tego typu zjawiska dzieją się dzisiaj, powinno być wyraźniejsze. Nie znosi to jednak podstawowego faktu: marszałek Czarnecki to właśnie miał na myśli. Jasno mówił o „wpisywaniu się w pewną tradycję”. Jasno widać, że potępiał każde donoszenie, na Polaków czy na Polskę, a nie zrównywał szmalcowników wydających z okresu okupacji niemieckiej z obecną działalnością pani Thun. Trzeba złej woli by traktować te słowa jako rzucenie wobec innej deputowanej do PE obelgi „szmalcownik!”.

Podobnego nadużycia dokonano gdy prezes Jarosław Kaczyński wspomniał o „gorszym sorcie Polaków”, który zapisał się źle w polskiej tradycji. Wtedy złośliwie i nieuczciwie przenoszono to porównanie na współczesnych - krytycznych wobec PiS - Polaków.

O co zatem w tym histerycznym ataku chodzi? O kontynuację prób ustanowienia nad Polską zewnętrznego nadzoru. Czy od teraz Bruksela będzie nie tylko łajać nas za reformy, ale też decydować o tym czy użyty w debacie krajowej język nie jest zbyt ostry? Czy komisarze unijni zażądają uprawnień do osądzania kto ma rację w politycznych sporach wewnątrz państw narodowych?

Polscy posłowie do Parlamentu Europejskiego, a generalnie wszyscy ceniący wolność deputowani, powinni zdecydowanie odrzucić takie próby rozszerzenia mandatu władz Parlamentu. Natomiast polska opinia publiczna powinna odrzucić próby rozgrywania nas za pomocą medialnej manipulacji.