NASZ WYWIAD. Rzymkowski: "Jako dziecko wpłacałem pieniądze na WOŚP, ale od tamtej pory zmądrzałem"

Grzegorz Schetyna i Katarzyna Lubnauer ścigają się z Adrianem Zandbergiem, kto będzie większym lewakiem

— powiedział poseł Kukiz ‘15 Tomasz Rzymkowski w rozmowie z wPolityce.pl.

wPolityce.pl: Panie pośle, czemu nie ma pan naklejki Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy? Nie wspiera pan dzieła Jerzego Owsiaka

Tomasz Rzymkowski: Tradycyjnie jestem bez serduszka.

Dlaczego tradycyjnie?

Jako dziecko wpłacałem pieniądze na WOŚP, ale od tamtej pory zmądrzałem. Właściwym podejściem do dobroczynności jest nauka naszej matki Kościoła – niech prawa ręka nie wie, co robi lewa. Hałaśliwe mówienie, że się komuś pomaga nie jest rzeczą służącą dobroczynności. Cenię sobie organizacje niekoniecznie nawet kościelne, które pomagają w zaciszu, wykonują tytaniczną pracę bez hałasu i wsparcia. Jerzy Owsiak próbował, bo mam wrażenie, że ta koncepcja upadła, być takim świeckim świętym Mikołajem. Taką wymuszoną powszechną dobroczynność, kiedy prawie cały aparat państwowy pomagał. Angażowano w to media publiczne, pomagały spółki Skarbu Państwa, a efekt był taki, że zebrano mniej pieniędzy niż można było zarobić oszczędzając np. na reklamach. To po prostu mijało się z celem. To była próba usilnej promocji.

Po ostatnich wydarzeniach w Sejmie widać, że projekt Nowoczesna się kończy.

Grzegorz Schetyna i Katarzyna Lubnauer ulegli Jarosławowi Kaczyńskiemu.

Co ma pan na myśli?

Jarosław Kaczyński zarządził rekonstrukcję rządu, więc opozycja również rekonstrukcji. Wpisała się w politykę rządu, ponieważ PiS chce się przesunąć w stronę centrum, więc Nowoczesna i PO grzecznie opuszcza to centrum, usuwając posłów, którzy mają sumienie i przekonania konserwatywne. Grzegorz Schetyna i Katarzyna Lubnauer ścigają się z Adrianem Zandbergiem, kto będzie większym lewakiem.

Amerykański Senat uchwalił tzw. ustawę JUST. Jeżeli prezydent Donald Trump ją podpisze, Departament Stanu USA będzie wspierał organizacje międzynarodowe zrzeszające ofiary Holocaustu w walce o odzyskanie żydowskich majątków, które nie mają spadkobierców. Nie jest to dobra wiadomość dla Polski.

Jest to dość duży problem dla polskiej dyplomacji. Dziwię się, że polska placówka dyplomatyczna nie zareagowała. Nie rozumiem dlaczego w Polsce nie ma na ten temat żadnej poważnej dyskusji. Zwrócił na to uwagę podczas ostatniego posiedzenia Sejmu na to poseł Robert Winnicki. Uważam, że powinna się odbyć na ten temat dyskusja. Może ona się odbyć nawet w ramach komisji spraw zagranicznych, czy na forum polsko-amerykańskiej grupy bilateralnej. Jesteśmy trochę traktowani „per noga” przez stronę amerykańską. Nie ma odpowiedników naszej grupy po stronie amerykańskiej. Nie ma żadnego senatora czy kongresmena, którzy byliby zainteresowani współpracą ze stroną polską. Jest to duże zagrożenie. Te roszczenia były, są i będą. Na ten temat dużą wiedzę ma pani minister Anders, która publicznie mówiła, że problem wiz dla obywateli polskich do Stanów Zjednoczonych nie będzie rozwiązany dopóki roszczenia środowisk żydowskich nie zostaną uregulowane. Żądania środowisk żydowskich nie mają podstaw w polskim prawie dziedziczenia i w polskim porządku prawnym.

Jest to sprzeczne z prawem rzymskim, na którym opierają się europejskie systemy prawne i z prawem obowiązującym w Stanach Zjednoczonych.

Oczywiście. Jest to sprzeczne z cywilizacją łacińską, której częścią jest Europa czy Stany Zjednoczone. Mamy do czynienia z roszczeniami polegającymi na wymuszeniu środków finansowych od Polski i innych państw.

Polskie dziecko przebite przez Ukraińców widłami ma symbolizować mordowanie Polaków na Wołyniu. Pomnik Rzezi Wołyńskiej zawierający ten motyw budzi ostry sprzeciw. Czy to odpowiednia forma upamiętnienia pomordowanych na Kresach?

Pomnik, o który pan pyta, powinien stanąć w Toruniu, właśnie w takiej formie. Pomniki są po to, aby przemawiać do wyobraźni. To, co zrobili ukraińscy nacjonaliści wobec naszego i innych narodów było niespotykanym w dziejach barbarzyństwem.

Rozmawiał Tomasz Plaskota