Przepis ten, wprowadzony w tworzącym Unię Traktacie z Maastricht, sam w sobie stanowi zasadnicze narzędzie demontażu państw narodowych

— pisze o artykule 7 Traktatu UE Marek Jurek.

Chociaż tekst eurodeputowanego ukazał się w „Gościu Niedzielnym” w styczniu 2016 r., nie stracił na aktualności.

W stosunku do państwa oskarżonego o naruszanie „wartości Unii Europejskiej” Artykuł Siódmy przewiduje „zawieszenie niektórych praw (…) łącznie z prawem do głosowania” w ramach mechanizmu międzyrządowego

— przekonuje Marek Jurek.

Kraj poddany tym szykanom staje się państwem zależnym, którego „obowiązki” wobec Unii „pozostają w każdym przypadku wiążące”

— dodaje.

Wskazuje, jakie konsekwencje grożą państwom członkowskim objętym procedurą związaną z art. 7.

Musi więc nadal oddawać pieniądze do unijnego budżetu, choć nie ma już wpływu na ich przeznaczenie; musi wprowadzać do swego prawa zmiany, w których ustalaniu nie brał udziału; reprezentowany jest przez władze Unii, choć przestaje uczestniczyć w ich wyborze

— pisze poseł do Parlamentu Europejskiego.

Porównuje art. 7 do roli broni atomowej w czasach zimnej wojny.

Artykuł Siódmy nazywany jest często opcją nuklearną, ma bowiem spełniać podobne funkcje odstraszające jak broń atomowa w czasach zimnej wojny. Groźba jej użycia gwarantowała pokój za cenę strachu

— przekonuje.

Artykuł Siódmy ma w Unii Europejskiej zagwarantować „WOLNOŚĆ” OPARTĄ NA STRACHU, w miejsce tej, która opierała się na prawie: niepodległych państw do wykonywania swych suwerennych kompetencji i wspólnie uzgodnionych traktatach

— podkreśla Marek Jurek.

Autor dodaje, że Komisja Europejska uzurpuje sobie kompetencje, których państwa członkowskie UE jej nie przyznały. Zwraca uwagę, że państwom dominującym w UE wygodnie jest się wyręczać Komisją Europejską.

Konflikt między Polską dążącą do moralnej zmiany a władzami Unii Europejskiej był nieuchronny od początku, o czym świadczą powracające od lat ataki na Węgry

— ocenia.

ems/”Gość Niedzielny”