Oni jeszcze wierzą, że Polaków można okradać, okłamywać, bałamucić bez końca. Liczą na autorytety, które może kiedyś, choć trochę miały ludziom coś do powiedzenia. Ale minęło dwadzieścia pięć lat i więcej, ich słowa zamieniły się w trociny, a uczynki stanęły daleko od wygłaszanych na poczekaniu banałów o wolności, solidarności, kapitale, który nie zna ojczyzny i pannie bez posagu, o urodę której nikt nie zabiega.

Dwa lata innych rządów zniszczyły te obrazki kreślone przez hipokrytów utrzymywanych często dzięki rozmaitym stypendiom i fundacjom czerpiącym finanse z zagranicznych kas. Dwa minione lata pokazały, że można tak przeorganizować państwo, by nie było ono wielkim źródłem dochodu dla rozmaitych ciemnych typów i ich ciemnych interesów. Jawnie bronionych przez państwowe struktury, opanowane przez sprzedajnych pachołków. To nie może się podobać tym bardziej, że w grę wchodzi pewnie najważniejsza reforma, czyli zmiany systemu sądowniczego. Ów system miał się zdezynfekować sam. Tak przynajmniej marzył prof. Strzembosz. Niestety, przebierańcy dla zmylenia przeciwnika użyli tylko dezodorantów, a te żadnej zarazy wytępić nie mogą, bo też nie po to je stworzono. Na dodatek prędko tracą zmyłkową woń i skropiony nadal zionie tym, co poprzednio.

Z bagna usiłują pospiesznie wyskakiwać znane wszystkim upiory, marzące by reformatorów utopić, zanim skończą oni swe zadanie. Czołówka tych straszydeł jest nam dobrze znana, choć ciągle korzystają one z nowych rekwizytów i kostiumów. Jedno zapewnia, że znowu zejdzie do podziemia, drugie sufluje z Brukseli o powiązaniach PiS z Putinem, choć samo przekazało na kolanach smoleńskie śledztwo Kremlowi, trzecie próbuje budować sojusz z facetem od amorów na Maderze i – jak na razie – wspólnie nie wzięli udziału w głosowaniu potępiającym rewolucje bolszewicką. Pewnie jest im wciąż bliska i źródłem natchnienia.

I właśnie te typy i im ideologicznie bliskie, marzą jedynie o tym, by polityczna pokraczność stała się znowu praktykowaną normą. Liczą na kiepską pamięć Polaków i piętrowe manipulacje dokonywane w zaprzyjaźnionych mediach, także zagranicznych. To udać się nie może, tak jak obrona sponiewieranego przez kastę systemu sprawiedliwości. Owa kasta miała przez tyle lat Polaków w nosie i chciałaby teraz widzieć ich w roli swego obrońcy. Być może wątpliwe jest, by sędziego Żurka chciała bronić nawet rodzina, więc na kogo jeszcze może liczyć? Oto jest dość ważne pytanie. Dotyczące całej kasty.