Marsz Niepodległości nie może być kojarzony z rasizmem. Jeśli poważnie traktuje się służbę Ojczyźnie, nie można tolerować takich postaw

Jedenastego listopada, tradycyjnie już, Marsz Niepodległości przeszedł ulicami Warszawy. Wydarzenie to niezmiennie przyciągało uwagę polskich środków przekazu, wywoływało zażarte spory wśród Polaków i budziło całą gamę skrajnych emocji. W tym roku, zapewne ku zaskoczeniu samych organizatorów, stało się newsem na skale globalną i zagościło (a właściwie zagości jutro) na czołówkach światowych gazet. I nie jest to wcale propagandowy sukces, bowiem – niezależnie od barw ideologicznych i położenia geograficznego – dziennikarze piszą właściwie to samo: W stolicy Polski odbyła się wielotysięczna demonstracja skrajnej prawicy i faszystów, której towarzyszyły rasistowskie hasła i transparenty. Tej informacji towarzyszą stosowne zdjęcia i materiały filmowe.

Oczywiście można się zarzekać, że to margines, że nie takie były intencje, a zdecydowana większość uczestników to polscy patrioci, którzy manifestowali swoje przywiązanie do Kraju. Można tak mówić, bo to wszystko prawda. Jeśli jednak poważnie traktuje się deklaracje o służbie Ojczyźnie i narodowi, to nie można tolerować politycznych postaw i emocji, które te deklaracje kompromitują, a przy okazji godzą w dobre imię Polski i Polaków na świecie.

Polski ruch narodowy nigdy nie opierał się na rasizmie, definiując naród jako wspólnotę historyczną, kulturową i polityczną, w której więzy etniczne są ważne, ale nie decydujące i nie zamykające się na innych. Tymczasem na Marszu Niepodległości mogliśmy zobaczyć grupę działaczy Obozu Narodowo-Radykalnego niosących transparent z ewidentnie rasistowskim hasłem. Mogliśmy też usłyszeć rzecznika Młodzieży Wszechpolskiej mówiącego coś o „separatyzmie rasowym” swojej organizacji. To – niewątpliwie nowatorskie – przeniesienie doktryny apartheidu na grunt polskiego nacjonalizmu, pozostanie na długo zapamiętane.

Śledząc różne medialne relacje z wczorajszego dnia w Warszawie, można było odnieść wrażenie, że organizatorzy starannie zadbali o bezpieczeństwo uczestników manifestacji i jej pokojowy charakter. Było to ważne, wobec ewidentnych prób ze strony bojówkarzy Antify i aktywistów środowiska Obywateli RP, sprowokowania agresji i wywołania zamieszek, co zapewne miało być potem nagłośnione medialnie.

Niestety, liderom Marszu zabrakło już wyobraźni (a może odwagi?) żeby zapewnić jednolitość przekazu werbalnego i wizualnego wśród uczestników oraz wyeliminować treści kompromitujące całą ideę. A jeżeli wyprowadza się, rokrocznie, na ulicę po kilkadziesiąt tysięcy ludzi, to trzeba pamiętać o takich szczegółach.