Historia opisana na łamach „Sieci” przez Marka Pyzę i Marcina Wikłę powinna wstrząsnąć polską debatą publiczną. Waldemar Pawlak, były wicepremier i minister gospodarki powinien gęsto tłumaczyć się na konferencji prasowej, a w telewizjach powinni brylować eksperci od spraw energetycznych i negocjacji z Rosją. Po szczegóły odsyłam do tygodnika i publikacji naszego portalu. Sam skupię się na nieco pobocznym wątku tej mrocznej historii; wątku, który jednak podwójnie podważa wiarygodność Pawlaka i ekipy spod znaku zielonej koniczynki.

WIĘCEJ: Człowiek Moskwy odwraca kota ogonem. Ale prawda jest bolesna - wicepremier rządu RP chciał dla Rosji więcej niż ona sama chciała dla siebie

Szokujące ustalenia dziennikarzy tygodnika „Sieci”! Były wicepremier bardziej dbał o interes rosyjski niż sami Rosjanie

Chodzi o prosty, ale ciekawy fakt - negatywne zdanie o Pawlaku i jego zapleczu (w kontekście polityki energetycznej) mieli nawet (niektórzy) ludzie Platformy Obywatelskiej. Przykłady można mnożyć, przytoczmy najważniejsze z nich. O tym, jak wyglądają lobbing i brudna gra Rosjan wokół tematów okołoenergetycznych mieliśmy okazję się przekonać wokół zabiegów dotyczących przejęcia Azotów.

WIĘCEJ: Rosjanie atakują w sprawie Azotów. Wiaczesław Kantor ostrzega Tuska, oskarża Polaków o antysemityzm i potwierdza lobbing Jana Krzysztofa Bieleckiego

To niedługo po tej sprawie stanowisko stracił Mikołaj Budzanowski, minister skarbu, który twardo bronił Azotów przed rosyjskimi mackami i wpływami. W tle była też historia memorandum dot. budowy drugiej nitki gazociągu Jamał-Europa i krytycznego zdania Budzanowskiego na temat kontraktu jamalskiego. Pytany o przyczyny swojej dymisji Budzanowski mówił portalowi Onet.pl:

Raport, który został opublikowany w tej sprawie, dowodzi bezdyskusyjnie i jasno, że nie zostałem poinformowany o podpisaniu memorandum, a wcześniej dwukrotnie mówiłem, że jestem temu przeciwny. Inny członek rządu wiedział o tym, ale nie poinformował o tym ani premiera, ani mnie.

„Inny członek rządu, który wiedział, ale nie powiedział” to Janusz Piechociński, ówczesny wicepremier, prezes PSL i minister gospodarki. Budzanowski szedł zresztą dalej, niemal jasno wskazując na środowisko, które blokowało dobre projekty energetyczne i grało na Moskwę.

Oddajmy głos jeszcze raz Budzanowskiemu, który tak kreślił kulisy swojego odwołania:

Budzanowski: To już musi pozostać pomiędzy mną a premierem. Ale długo rozmawialiśmy… o zaufaniu. Również wokół osób wówczas związanych z rządem.

Onet: Wówczas? Czyli osoby, których zaufanie podważono, nie są już blisko rządu?

Budzanowski: Część już nie jest.

Onet: Został Janusz Piechociński?

Budzanowski: Więcej nie mogę powiedzieć.

Onet: Ale nie może pan powiedzieć, bo trzyma pana dane słowo czy coś innego?

Budzanowski: Nie. To są rozmowy, które nie były podsłuchiwane (śmiech).

I jeszcze jeden fragment z Budzanowskiego:

Powstało wiele szkodliwych projektów, które nie służą Polsce: gazowy kontrakt jamalski oraz gazociąg jamalski. Kolejnym miała być Pieremyczka, przejęcie Azotów, czy uruchomiona prywatyzacja rafinerii Lotos. Wszystkie trzy projekty zablokowałem za mojej kadencji. Żaden z nich nie służył bezpieczeństwu państwa, stanowił poważne zagrożenie.

Przedziwna historia negocjacji wokół mostu energetycznego opisana przez „Sieci” potwierdzałaby tę intuicję. Oto negocjujący niemal na własną rękę Pawlak robi, co chce i w ostatniej chwili jego intencje blokują Jacek Cichocki i Radosław Sikorski. Mikołaj Budzanowski pytany o sprawę przez „Sieci” odpowiada:

Polska przez wiele lat była obiektem bardzo zmasowanego lobbingu rosyjskiego w pewnych środowiskach politycznych, doktrynalnie związanych – świadomie czy nieświadomie – ze Wschodem. Z pewną łatwością już od lat 90. podejmowało ono wątpliwe decyzje dotyczące naszego bezpieczeństwa energetycznego.

Były minister skarbu nie ukrywa, że PSL „nie pomogło” w otwarciu połączenia norweskiego, a następnie dążyło do oddalenia w czasie budowy terminalu LNG.

W Świnoujściu było to od początku ewidentnie wyczuwalne: zastanówmy się, przemyślmy, zróbmy to później. Gdy się w projektach biznesowych o tak znaczącym kalibrze zaczyna mówić takim językiem, to wiadomo, że intencja jest zupełnie inna. I całe to późniejsze przekonywanie do elektrowni w obwodzie kaliningradzkim, że ona już powstaje, że będziemy mieli tanią energię, zawsze wychodziło z tego samego środowiska

— podkreśla Budzanowski.

Mało? Idźmy dalej. Jak przypominają Pyza i Wikło, gdy Maciej Woźniak (obecnie wiceszef PGNiG), główny doradca premiera ds. bezpieczeństwa energetycznego, przestrzegał, że przy podpisaniu umowy na tak dużą ilość gazu nie będziemy mieli gdzie pomieścić surowca z Norwegii (z planowanego połączenia Baltic Pipe), minister gospodarki mydlił oczy szefowi rządu planami budowy elektrowni gazowych.

Również Woźniak w listopadzie 2009 r. ostro zareagował na entuzjastyczne oświadczenie Jolanty Strzelec-Łobodzińskiej, przewodniczącej delegacji negocjacyjnej, gdy ta blisko rok przed podpisaniem stwierdziła, że „mamy wynegocjowaną umowę”. Zorganizował spotkanie z przedstawicielami PGNiG, Ministerstwa Gospodarki i wiceministrem skarbu Mikołajem Budzanowskim. Ten ostatni ostro zakwestionował fakt jakichkolwiek negocjacji z Rosjanami, wskazując, że nigdy nawet nie podjęto rozmów o formule cenowej. Notatka Woźniaka z tego spotkania trafiła do Waldemara Pawlaka, Aleksandra Grada (ministra skarbu) i Donalda Tuska. To wtedy Pawlak w jednym z wywiadów nazwał Woźniaka sabotażystą. Wicepremierowi włos z głowy nie spadł, a doradca został odsunięty od negocjacji. Miał usłyszeć od wysokiego rangą urzędnika KPRM, by „zszedł Waldemarowi z drogi”.

Ekipa rządząca tworzona przez Platformę Obywatelską była bardzo często dziurawa, niekompetentna, naszpikowana ludźmi nieprzygotowanymi lub wprost o złej woli. Ale w jej ramach funkcjonowały także osoby o intuicji propaństwowej, na przynajmniej elementarnym, fundamentalnym poziomie. Tak było z Budzanowskim, tak w pewnej mierze było z Jackiem Cichockim, o Macieju Woźniaku nawet nie wspominając, bo to bardzo pozytywna postać, na szczęście zaadaptowana również przez dzisiejszą ekipę rządzącą. Jeszcze kilka nazwisk by się znalazło. Żadna z tych osób nie ma złudzeń co do intencji i polityki prowadzonej przez działaczy Polskiego Stronnictwa Ludowego.

Oczywiście, można i trzeba pytać - dlaczego wszyscy ci politycy milczeli (oficjalnie, publicznie), jeśli chodzi o trudność koalicji z PSL. Dlaczego Donald Tusk i ekipa PO wybrała wygodny romans z ludowcami zamiast prawdy o tym, jak wygląda polityka przez wielkie P. O to, dlaczego nie rzucili papierami, tylko wspierali - choćby milczeniem - taką, a nie inną strategię rządu PO. Niezależnie od tego, jaka padłaby odpowiedź na te pytania, Pawlak i jego zieloni przyjaciele nie prezentują się przesadnie pozytywnie. Delikatnie mówiąc.

Waldemar Pawlak pojawia się często w programach publicystycznych, analizując dzisiejszą politykę z perspektywy kogoś z zewnątrz, chłodnego komentatora, który rzuca barwnymi opiniami. Czas z tym skończyć. Czas, by Pawlak zapraszany do telewizyjnego studia musiał tłumaczyć się ze swoich ruchów w ramach umowy jamalskiej czy mostu energetycznego. By musiał opowiedzieć o konkretach swoich kontaktów z Rosjanami i tego, jak informował o tych relacjach swoich przełożonych i kolegów z rządu. Czas przestać patrzeć na Waldemara Pawlaka jako sympatycznego strażaka, znanego z piosenki Kazika „Panie Waldku”. Nieczyste gry z Moskwą wokół polityki energetycznej, jednej z kluczowych działek polskiej racji stanu, to sprawa, której wyjaśnienie będzie jednym z kluczowych przykładów na skuteczność działań obecnej prokuratury. A dzisiejsza ponadpartyjna zgoda co do dywersyfikacji źródeł energii powinna być czymś, na co trzeba chuchać i dmuchać; tak jak i trzymać kciuki za ekipę Piotra Naimskiego czy Piotra Woźniaka. Nigdy więcej powrotu do wesołej polityki oddawania energetyki ludziom, którzy mieli przynajmniej zastanawiające motywacje swojej aktywności. Motywacje, z których powinni gęsto się dziś tłumaczyć.

PS. Fragment artykułu „Sieci”:

Dotarliśmy także do roboczej wersji tego dokumentu. Dowiadujemy się z niego nieco więcej. Do ostatecznej wersji nie wpisano np. rozmowy o tym, że skoro Pawlak tak bardzo prze do podpisania niedorzecznie długiej umowy, to Rosjanie będą chcieli zapewnić mu piarową osłonę. Minister Szmatko „w ramach budowy nowych pozytywnych relacji zasugerował możliwość pomocy w takim przedstawieniu nowego kontraktu, aby polska strona została uznana przez media jako wyraźny zwycięzca”. Każdy z rozmówców czuł, że to, co proponuje polski wicepremier, będzie wymagało karkołomnego tłumaczenia.

Piarowa, medialna osłona? Od Rosjan? Przedstawiająca rząd Tuska i Pawlaka jako zwycięzcę negocjacji i kontraktów? Czy czegoś Państwu to nie przypomina…?

-

Nie musisz wychodzić z domu, by przeczytać najnowszy numer tygodnika „Sieci”!

Kup e - wydanie naszego pisma a otrzymasz dostęp do aktualnych jak i archiwalnych numerów największego konserwatywnego tygodnika opinii w Polsce. Szczegóły na: http://www.wsieci.pl/e-wydanie.html.