Wreszcie sprawa trzecia – kandydat Rafał Trzaskowski. Trochę Tuska, bo też puszcza oczko do dziennikarzy, gdy nie wie, co powiedzieć. Trochę Gronkiewicz-Waltz, bo ten sam program, ta sama partia, ten sam stosunek do ludzi biedniejszych, więc mniej wpływowych, ten sam paniczny lęk przed cieniem choćby sporu z Brukselą, Berlinem, Paryżem, „warszawką”, Czerską, Wiertniczą… Trzaskowski to ich „miś” i to nie jest ich ostatnie słowo. A przy okazji - od roku oficjalny faworyt Hanny Gronkiewicz-Waltz w wyścigu o wyrwanie z jej rąk Warszawy. Wygląda na to, że mieszkańcy kamienic znowu mogą pakować bryczki.

To żart, oczywiście. Mister „Dwulicowy” (raz Krakus, raz Warszawiak, raz w centrum PO, raz „praktycznie” poza nią, raz polski europoseł, raz współtworzący rezolucję PE przeciw Polsce itp.), raczej nie zostanie prezydentem Warszawy. Lemingrad kurczy się już nawet w stolicy. I to wcale nie za sprawą Doroty Wellman.