Sąd Najwyższy wypowiedział „wojenkę” kampanii informacyjnej „Sprawiedliwe Sądy”. Przypomnienie wielu przykładów „grzechów nadzwyczajnej kasty”, tak rozsierdziło środowisko sędziowskie, że postanowiło ono rozpocząć własną akcję odwetową.

Z uwagi na prowadzoną w ostatnim czasie kampanię medialną zawierającą, oprócz sformułowań obraźliwych, poważne błędy merytoryczne, w ciągu najbliższych dni na profilu Sądu Najwyższego pojawiać się będą sprostowania ukazujące wybiórcze posługiwanie się prawdą przez twórców strony „Sprawiedliwe sądy”

— czytamy na facebookowym koncie Sądu Najwyższego.

Na pierwszy ogień poszła sprawa sędziego Tomasza L. Z Zielonej Góry, który został przyłapany na przekroczeniu prędkości. Sędzia do końca wypierał się, mimo oczywistych dowodów jego winy. W końcu sąd dyscyplinarny pierwszej instancji ukarał go upomnieniem.

Postępowanie sędziego dyskredytuje zawarty w nim pierwiastek małostkowości. Miało cechy mataczenia

— orzeknięto.

Jednak sprawa trafiła do Sądu Najwyższego, gdzie Tomasz L. został… uniewinniony. Przypomnijmy więc komunikat rzecznika prasowego SN z grudnia 2016 r., który próbował wyjaśnić interpretację tego wyroku.

Sędzia, któremu postawiono zarzut w rozpoznanej sprawie ograniczył się tylko do tego, że nie przyznał się do jazdy samochodem z przekroczeniem dozwolonej prędkości o 14 km/h. Sąd Najwyższy uznał, że nie było to mataczenie i nie uchybiało godności urzędu, a mieściło się w minimalnych dopuszczalnych granicach realizacji prawa do obrony. Innymi słowy nie można karać dyscyplinarnie za brak przyznania się. Nie oznacza to jednak, że Sąd Najwyższy dopuszcza możliwość kłamania i mataczenia przez sędziów, a tak mogły zostać zrozumiane doniesienia o tej sprawie

— czytamy.

Jak rozumieć te słowa?

Zgodnie z przyjętą przez Sąd Najwyższy interpretacją, nawet sędzia może we własnej obronie kłamać jak najęty. Mimo kodeksu etyki, który obliguje go do uczciwości, godności i honoru. Dzięki immunitetowi Tomasz L. zaoszczędził więc 100 zł na mandacie, a – według kolegów sędziów – cwaniactwem i krętactwami nic a nic nie uchybił autorytetowi swojego urzędu

— pisał na portalu wPolityce.pl Wojciech Biedroń.

CZYTAJ WIĘCEJ: TOP 10 przykładów: Zobacz jak „kasta sędziowska” łamie prawo i kala godność togi

Teraz sprawa sędziego od fotoradaru powróciła za sprawą billboardów w ramach kampanii informacyjnej „Sprawiedliwe Sądy”. Przypomnienie tego zadziwiającego orzeczenia SN i wielu innych przykładów „grzechów nadzwyczajnej kasty”, najwidoczniej tak rozsierdziło środowisko sędziowskie, że postanowiło zacząć własną akcję odwetową skierowaną w przekazy kampanii.

Pierwsza infografika odnosi się do sformułowania świadczącego o tym, iż rzekomo na mocy uchylonego przez Sąd Najwyższy wyroku, „sędzia może bezkarnie kłamać”

— napisano na Facebooku Sądu Najwyższego.

Autorzy infografiki z SN przytaczają słowa z billboardu:

Mimo ewidentnego zdjęcia z fotoradaru sędzia uchylał się od płacenia mandatu, twierdząc, że samochód w tym czasie nie był używany. Został upomniany przez Sąd Dyscyplinarny. Sąd Najwyższy uchylił wyrok.

SN bierze więc w obronę Tadeusza L., stwierdzając, że „zgodne z prawdą Sąd Najwyższy nie stwierdził, że sędzie może kłamać”.

Przypomniał natomiast, że sędzia, tak jak każdy obywatel, może w pełni korzystać z konstytucyjnego i ustawowego prawa do obrony

— czytamy.

Czytaj dalej na następnej stronie