Przywilej kobiet to dla KE dyskryminacja. Genderowa gorączka zblendowała umysły polityków UE. Jakim prawem chcą zmusić Polki do dłuższej pracy?

Komisja Europejska sięga po coraz bardziej absurdalne formy nacisku na Polskę. Tym razem uznała, że obniżenie wieku emerytalnego nie jest zgodne z traktatami, a różny wiek emerytalny dla kobiet i mężczyzn to dyskryminacja Polek, które – zgodnie z polskim prawem – mogą pracować krócej. Czy unijni komisarze naprawdę nie dostrzegają swojego intelektualnego niedowładu? Mylenie przywileju z dyskryminacją to już daleko posunięta dysfunkcja.

Przypomnijmy, że pod koniec lipca Komisja Europejska poinformowała o wszczęciu postępowania wobec Polski o naruszenie unijnych przepisów przez ustawę o ustroju sądów powszechnych. Zastrzeżenie Komisji wzbudziły przepisy różnicujące wiek przejścia w stan spoczynku dla osób sprawujących urząd sędziowskich: 60 lat dla kobiet i 65 – dla mężczyzn. Zdaniem Komisji, jest to sprzeczne z art. 157 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej oraz dyrektywą w sprawie równości płci w dziedzinie zatrudnienia. Doprawdy?

Polska jest krajem, w którym nawet rozwiązania prawne zachowują szacunek do kobiet. Jako matki, łączące misję macierzyństwa z pracą zawodową, pracują często znacznie więcej niż mężczyźni. Prawo do wcześniejszej od mężczyzn emerytury to ukłon w ich stronę. Niestety, Komisja Europejska, walcząca na wszelkie sposoby z polskim rządem, nie uznaje tego przywileju. Mit równouprawnienia kompletnie zawładnął umysłami unijnych polityków. Jeśli dalej będą brnąć w ten absurd, doczekamy sytuacji, w której za dyskryminację uznają ciążę. Są już przecież takie pomysły.

Od kilku lat niektóre środowiska medyczne próbują wmówić kobietom, że ciąża i poród są stanem nienaturalnym. Na dobrze przygotowany grunt trafiła feministyczna teoria o zniesieniu tej nierówności. Brytyjska bioetyk Anna Smajdor z University of East Anglia uznała, że naturalne macierzyństwo jest nieetyczne, ryzykowne i społecznie restrykcyjne dla kobiet. W trybie pilnym państwo powinno więc przeznaczyć publiczne środki na stworzenie sztucznych macic, które są jedynym gwarantem praw kobiet i równości płci.

„Ciąża jest stanem, który powoduje ból i cierpienie i dotyczy tylko kobiet. Fakt, że mężczyźni nie muszą przez to przechodzić, jest naturalną nierównością”

– pisze Smajdor, ujmując ciążę w kategorii „problemu medycznego”.

Tylko czekać, aż oczadziali unijni komisarze zaczną ulegać najbardziej absurdalnym teoriom. Póki co, Polska stanowi własne prawo i nie zamierza ulegać zaburzonym zaleceniom. Jak daleko posuną się z naciskami?

P.S. Więcej o genderowych absurdach i międzynarodowych naciskach w książce „Pułapka gender”.