„Francuski prezydent Emmanuel Macron stosuje wobec Grupy Wyszehradzkiej strategię „dziel i rządź” -powiedział Jan Zahradil, czeski polityk, europoseł Obywatelskiej Partii Demokratycznej, przewodniczący Sojuszu Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (ACRE) w rozmowie z  unijnym portalem „Euractiv”.

Macron ma w nosie Grupę Wyszehradzką. On chce być widziany jako nowy, europejski lider, który tworzy nowe porządki. On chce Unii w której Francuzi rządzą, Niemcy płacą za wszystko, a reszta za nimi podąża. To jest oczywiście uproszczenie, ale ja naprawdę uważam, że Europa Środkowa do dla niego tylko narzędzie do wystylizowania się na przywódcę. To widać zresztą po jego podejściu do V4

—twierdzi czeski europoseł. Zdaniem Zahradila należy rozmawiać z Macronem na temat pracowników delegowanych i wolności przepływu osób w UE, ale „nie należy wchodzić z nim w sojusze, tylko dlatego, że nauczył się jednej, prostej lekcji Realpolitik, czyli strategii „dziel i rządź”.

On usiłuje rozbić Grupę Wyszehradzką, bo jest dla niego zbyt niepokorna. Nie powinniśmy mu na to pozwolić. Czechy nie powinny próbować zostać mostem pomiędzy Zachodem a „czarnymi charakterami”, czyli Kaczyńskim i Orbanem. To nie może działać. Bylibyśmy (Czesi-red.) postrzegani jako sługusy Zachodu

—uważa Zahradil i zaznacza, że Przeciwnie, Grupa Wyszehradzka powinna przyjąć twarda i zjednoczoną postawę, „tak jak w przypadku relokacji uchodźców według kwot”.

Musimy wytworzyć presję , używać argumentów mających oparcie w unijnym prawie i udowodnić, że to Francja łamie zasady wspólnego rynku. Dobrze jest, gdy udaje się znaleźć kompromis, ale najpierw trzeba jasno określić własne stanowisko. Jeśli od początku dążymy do kompromisu, automatycznie obniżamy nasze szanse na sukces

—przekonuje czeski europoseł. Według niego mimo deklaracji unijnej solidarności i integracji „doszliśmy do fazy, w której wyraźnie widzimy, że „zmieniając świat zacznij od siebie”.

Kraje, które nieustannie mówią o europejskiej idei jednocześnie bezwzględnie walczą o własne interesy. Tak jak Macron, który ustawia się w roli obrońcy interesów francuskich pracowników. Retoryka to jedna rzecz, a praktyka druga. Powinniśmy zwracać na to uwagę

—zaznacza Zahradil.

Ryb, euractiv.cz