Tych ludzi łączyły tylko interesy, które mogli w zasadzie bez ograniczeń realizować, wtedy kiedy byli przy władzy i mogli z niej czerpać pełnymi garściami i dlatego tak mocno cierpią po jej utracie.

Mówią w zasadzie tylko o swoich karierach, kto jakie stanowisko powinien jeszcze zająć, przy czym marzeniem są już nie kolejne stanowiska w Polsce ale stanowiska w instytucjach europejskich.

Radosław Sikorski marzy o szefowaniu unijnej dyplomacji i nie zdaje sobie sprawy, że w tym samym czasie jego szef, Donald Tusk zabiega o stanowisko przewodniczącego Rady Europejskiej, które ostatecznie sobie „wychodził” u kanclerz Niemiec Angeli Merkel, a szef dyplomacji został na lodzie.

Po czterech latach rządów Zjednoczonej Prawicy w Polsce żadna partia bezideowa nie ma szans na przejęcie władzy w naszym kraju, bo wyborcy będą już wiedzieli, że możliwa jest realizacja programu wyborczego, z którym się szło do wyborów.

Platforma nie realizowała swojego programu wyborczego przez 8 lat w okresie 2007-2015, nie będzie go realizowała także w przyszłości, choćby z tego powodu, że z tak scharakteryzowanym przez Sikorskiego przywódcą, nigdy nie będzie w stanie zdobyć władzy w Polsce.

Cały misterny plan… poszedł się więc szczypać.