Tym razem od początku był zdenerwowany, trzęsły mu się ręce, brakowało w jego odpowiedziach swobody i typowej dla niego lekkości w zbijaniu zarzutów. Raczej jestem pewien, że do Tuska dotarło, że wokół jego szyi powoli, ale skutecznie zaciska się pętla, które wyeliminuje go z polskiej polityki. Że obciąża go zbyt wiele kompromitujących spraw, by udało się przekabacić je na swoją korzyść. Próby zaś strywializowania i nadania im rysów odwetu Jarosława Kaczyńskiego, dziś już niewielu przekonują, wobec wagi i politycznego znaczenia zarzucanych Tuskowi zaniedbań. Tuska nie oskarża Jarosław Kaczyński. Oskarżają go poszczególne konkretne afery, za którymi stoją krzywdy tysięcy ludzi. Szkody moralne i materialne, które ich dotknęły. Zniszczyły bądź pokiereszowały dramatycznie ich życie oraz losy kolejnych setek tysięcy ich krewnych i przyjaciół. Krąg tych szkód przypomina zakres skutków aktów terrorystycznych. Cierpią nie tylko najbliżsi ofiar zamachów, ale całe środowiska, w których żyły i działały zawodowo i prywatnie ofiary. Podobnie zwielokrotniają się cierpiący, z powodu wszystkich negatywnych spraw związanych z katastrofa smoleńską czy aferą Amber Gold.

Z każdym miesiącem powiększa się liczba Polaków, którzy gotowi są dołączyć do opinii prof. Jadwigi Staniszkis, która mówi wprost, że ma nadzieję, iż Tusk nie wróci już do polityki w Polsce. Dziś żałuje też, że kiedyś poparła publicznie Donalda Tuska, bo ci którzy jej zaufali zrobili to samo.