Komisja (i inspirujący ją politycy) nie jest zresztą zadowolona z coraz większej podmiotowości Polski zarówno na arenie europejskiej i światowej, mocne działania Grupy Wyszehradzkiej w sprawie imigracji, Trójmorze, wparcie polskiej polityki ze strony prezydenta Trumpa, najprawdopodobniej zablokowanie inwestycji Nord Stream 2 na skutek dodatkowych amerykańskich sankcji, to są wszystko osiągnięcia polskiej polityki zagranicznej, które na Zachodzie Europy budzą ogromny niepokój.

Także zahamowanie przez obecny rząd wypływu z Polski przynajmniej kilkudziesięciu miliardów złotych, które corocznie wędrowały do krajów Europy Zachodniej poprzez tzw. optymalizację podatkową dokonywaną w naszym kraju, powoduje inspiracje Komisji do działań przeciwko naszemu krajowi (między innymi zachodni „biznes supermarketowy” wpłynął na Komisję, żeby zablokowała podatek handlowy).

Wszystkie te wydarzenia niewątpliwie wpłynęły na to, żeby Komisja Europejska przyjęła wobec Polski i rządu premier Beaty Szydło strategię nękania w każdej sprawie, w nadziei, że wreszcie pęknie.

Ale to się nie uda, ten rząd ma stabilną większość i realizuje program wyborczy, który dał mu zwycięstwo w wyborach, co więcej jeżeli jego realizacja będzie tak konsekwentna jak do tej pory, to możliwa jest kolejna kadencja rządzenia. Trudno więc sobie wyobrazić, żeby dał się złamać Komisji Europejskiej, której koniec funkcjonowania przypada na jesień 2019 roku.