Ostre ultimatum Fransa Timmermansa ujawnia rzeczywiste intencje KE. Trudno uznać, że celem jest deklarowana obrona praworządności. To raczej gra do jednej bramki na naszym politycznym boisku, pełna brutalnych zagrywek i fauli. Jej skutek jest łatwy do przewidzenia – wzrost nastrojów eurosceptycznych w Polsce.

Ogłaszając swoje ultimatum wobec Polski, grożąc sankcjami, jeśli w ciągu miesiąca nie rozwiąże problemów związanych z reformą sądownictwa, wiceprzewodniczący  Frans Timmermans dał dowód kompletnego odklejenia od rzeczywistości. Nie tylko dlatego, że miesiąc nie jest okresem czasu, w którym podobne sprawy można uporządkować. Także dlatego, że grożąc odpaleniem nuklearnego ładunku, którym dysponuje KE, czyli uruchomieniem artykułu 7 Traktatu o UE i sankcjami wobec Polski, Timmermans kompletnie zignorował to, co stało się w naszym kraju w tym tygodniu. Dwa weta prezydenta Dudy zasadniczo zmieniły sytuację związaną z reformą systemu sądowniczego i — niezależnie jak je oceniamy — doprowadziły do resetu reformy oraz pokazały, że istnieje system kontrolowania  większościowej opcji politycznej.

A więc dlaczego Timmermans zachował się tak, jakby wygłaszał przygotowany wcześniej tekst, z twardymi tezami, na który pospiesznie naniósł kosmetyczne poprawki?

Należy obawiać się, że odpowiedź jest prosta — miał od dawna wyrobioną opinię na temat sytuacji w Polsce i  nic nie mogło  jej zmienić. Wiceprzewodniczący KE wyraźnie nie potrafi pogodzić się z tym, że Polsce zwyciężyła opcja polityczna, do której, mówiąc eufemistycznie, nie czuje sympatii.  Racje w polskim sporze politycznym są przesądzone z góry, a  Timmermansa zapewne  zadowolić mogłoby jedynie udanie się przez polskich wyborców do Canossy i  ponowna zmiana układu politycznego.

Tych zdecydowanych sympatii politycznych nie potrafi zresztą ukryć, bo najwyraźniej uważa je za jedynie słuszne.

Związki wiceszefa KE z jedynie słuszną opcją było widać na konferencji, podczas której mówił o ultimatum. Na sali wśród dziennikarzy siedziała europosłanka PO Róża Thun — co było jaskrawym pogwałceniem przyjętych w KE reguł.  Trudno przypuszczać, że Róża Thun, od wielu lat tkwiąca w polityce, nie zdawała sobie o  sprawy, że łamie zasady.  Najwyraźniej jednak uważała  że skoro  reprezentuje jedynie  słuszną i demokratyczną opcję, to reguły jej nie obowiązują.

**Można oczywiście zadawać sobie pytanie, dlaczego Róża Thun uznała, że powinna być  na sali przeznaczonej dla dziennikarzy. Odpowiedź dla każdego dziennikarza jest oczywista —szykowała się , by po konferencji udzielać obszernych wyjaśnień dotyczących sytuacji w Polsce. Gdyby Timmermans nie postawił kropki nad „i ”, zrobiłaby to ona, chętnie naświetlając zagranicznym mediom występki rządzącej w naszym kraju ekipy.  Dziennikarze byli zdumieni, rzeczniczka KE zażenowana,  tylko  Timmermans nie widział w tym nic niewłaściwego.