Jednak szefowi SKW kompetencji nie można odmówić.

Ja nie wiem, jakie są jego kompetencje. Czytałem jego artykuł naukowy o tzw. cudzie lubelskim z 1949 r., to jednak jako żywo zagadnienie dość odległe od tematyki służb specjalnych. Oczywiście, był członkiem komisji likwidacyjnej WSI, ale śmiem wątpić – znając kilku innych jej członków – czy udział w jej pracach wyposażył w wiedzę i doświadczenie wystarczające do objęcia stanowiska szefa poważnej służby specjalnej. Szczególnie ciężko jest zbudować sobie autorytet wewnątrz takiej struktury, jeśli się nie jest oficerem.

Wracając do ministra Macierewicza. Nie uważa Pan, że jego ewentualna decyzja o odejściu z PiS byłaby wyjątkowo ciężka w sytuacji, gdy poza tą partią nie ma innej znaczącej siły na prawicy?

To może hamować Macierewicza, ale tym bardziej nie powinno przecież powstrzymywać lidera PiS Prezes Kaczyński ma wszystkie atuty w swoim ręku i dziwię się, że ich do tej pory nie wykorzystał do zduszenia w zarodku potencjalnego rokoszu. Koszt polityczny odsunięcia Macierewicza w tym roku, wydaje mi się nieporównanie niższy od tego, który Prawo i Sprawiedliwość zapłaci trzymając go dalej na tym stanowisku aż do samych wyborami.

Nie sądzę jednak, by ten scenariusz był w chwili obecnej realny. Prezes Kaczyński z sobie tylko znanych powodów uważa, że mimo swojej jak to określił „ekstrawagancji”, Macierewicz pozostaje niezwykle cennym współpracownikiem. Koszt polityczny tego przekonania może się w 2019 r. okazać bardzo wysoki.

not. Tomasz Plaskota